ৰহস্যৰে ভৰা এহাল দম্পতীৰ কলংকিত অধ্যায়:

 ( স্বপ্নালী দত্ত কোন ? কিয় তাই হত্যা কৰিলে নম্ৰতাক ? )

- স্বপ্নালী দত্ত কোন ?

- নয়ন দত্তৰ পৰিবাৰ । 

- নয়ন দত্ত ! তেখেততো নম্ৰতাৰ ভিনিহীয়েক । 

- হয় চাৰ । 

অফিচাৰ জনে চিপাহী এজনক নিৰ্দেশ দিলে 

- হাজৰিকা গাড়ী ready কৰক । আমি এতিয়াই স্বপ্নালী দত্তৰ ঘৰলৈ যাম । ইয়াকো লগত লৈ লওঁক , সময়ত প্ৰয়োজন হ'ব । 

পুলিচ অফিচাৰ জনৰ দেখাৰ লগে - লগে স্বপ্নালী দত্তৰ ভৰিৰ তলৰ মাটি হেৰাই গৈছিল । 

- স্বপ্নালী দত্ত , " You you under arrest "

- কিন্তু কিয় চাৰ , মই কি অপৰাধ কৰিলোঁ‌ ? 

- অপৰাধ ! নম্ৰতা হত্যাৰ অপৰাধ । 

- আপুনি ভদ্ৰতাৰ সীমা চেৰাই গৈছে অফিচাৰ । 

- ভদ্ৰতা ! আপোনাৰ পৰা মই অন্তত ভদ্ৰতাৰ পাঠ নিশিকো মিচেচ দত্ত । 

- নম্ৰতা মোৰ নিজৰ  ভন্টী । মোৰ ওপৰত আপুনি এনে মিছা অপবাদ জাপি দিব নোৱাৰে অফিচাৰ । 

- মিছা অপবাদ ! শইকীয়া তাক লৈ আনক । 

-  অভি ! 

স্বপ্নালীৰ ভৰিৰ তলৰ মাটি হেৰাই গৈছিল । সন্মুখত দেখা  নিশ্চিত বিপদৰ আশংকাত কঁ‌পিছিল তাই । 

- মিচেচ দত্ত । এতিয়া কওক ,  আপুনি হত্যাকাৰী নহয় । 

- অভি , মোৰ লগত কিয় বিশ্বাসঘাতকতা কৰিলা , কিয় - কিয় ? তাই চিৎকাৰ কৰিছিল । 

- মোৰ কোনো উপাই নাছিল । মইও পুলিচৰ বেষ্টনীত । 

               ৰিঙা ৰিঙা মনটোক বুজাৱ নোৱাৰে ৰিয়ানে | কান্দিছে সি গোপনে গোপনে | খেপিয়াই ফুৰিছে অতীতৰ দিনবোৰ -------  মাকে ৰন্ধা গৰম ভাত মুখত দি দৌৰা - দৌৰিকৈ স্কুল যোৱা দিনবোৰ , সন্ধিয়া দেউতাকৰ পিঠিত হাতী - ঘোঁৰা খেলা , নিশা দেউতাকৰ বহল বুকুত শান্তিৰ টোপনি যোৱা দিনবোৰ ।

মাক-দেউতাকৰ মৰমত ডাঙৰ হৈ , সংসাৰৰ দায়িত্ব লৈ আজি তাৰ জীৱনৰ এয়াই পৰিবৰ্তন ! কিন্তু তাৰ বিশ্বাস সকলোবোৰ এদিন ঠিক হ'ব |

 

           থানাত চলিলে মাৰাথান জেৰা | হয়টো সত্য আৱিস্কাৰ এইবাৰ হে  হব |

- কওঁক নম্ৰতাক কিয় হত্যা কৰিলে ? কওঁক 

অফিচাৰে স্বপ্নালীক সুধিলে  |

- চাৰ মানুহক এনে হত্যা কৰা নাযায়,তাৰ অন্তৰালত বহুত কথা থাকে |

- কি কথা কওঁক চোন |

- কিন্তু কাৰোবাক বচাবলৈ গৈ মই আজি এইকাম কৰিব লগা হ'ল |

- কিন্তু আপুনি যে এতিয়া অজীৱন ৰঙা ঘৰৰ আলহী হ'ব !

তাই মুখেৰে একো মতা নাছিল | মাত্র উচুপি উঠিছিল |

অফিচাৰে এইবাৰ নয়ন দত্তক জেৰা কৰিলে |

- কওক দত্ত । নম্ৰতাৰ লগত কি হৈছিল । 

- মই একো নাজানো অফিচাৰ  । 

- কওক দত্ত , সময় নষ্ট নকৰিব ।

- মই নিজে লাজ পাইছোঁ আজি যে মোৰ পত্নী হত্যাকাৰী |

- মই হত্যাকাৰী  ! 

স্বপ্নালীৰ এক বিশেষ চাৱনিত নয়নৰ বুকুখন কপি উঠিছিল |

- তুমি চৰিত্ৰহীনা । 

- তুমি মোৰ চৰিত্ৰৰ ক'ত দোষ দেখিলা ?

- অভিৰ লগত তোমাৰ অবৈধ সম্পৰ্ক আছে ।

- মিছা কথা । তুমি নিজকে নিৰ্দোষী সজাবলৈ মোৰ ওপৰত দোষ জাপি দিব নোৱাৰা । মই যদি অপৰাধী তেন্তে তুমি ও অপৰাধী |

- " Oh stop it " এইখন থানা আৰু আপোনালোক অপৰাধী । মই যি সুধিম মাত্ৰ তাৰহে উত্তৰ দিব ।

 " শইকীয়া " , আলমাৰিৰ পৰা বস্তুটো উলিয়াই আনক । শইকীয়াই অফিচাৰৰ নিৰ্দেশমৰ্মে আলমাৰিৰ পৰা সেইখন উলিয়াই আনিলে |

- চাৰ , কি এইখন ?

স্বপ্নালীয়ে অফিচাৰক সুধিছিল |

- এইখন জীৱন্ত দলিল । 

- মানে চাৰ

- নম্রতাৰ ডায়েৰী | সেইদিনা কল্যানীয়ে উদ্ধাৰ কৰিলে |

- ডায়েৰী ?

- মিছেচ দত্ত , কি  হ'ল উচপ খাই উঠিল যে ? 

- একো নাই চাৰ ........

হাজৰিকা মিচেছ দত্ত আৰু মিষ্টাৰ দত্তক লক আপত ভৰাই থওঁক |

- চাৰ !

- উপায় নাই মিচেছ দত্ত এয়া আৰম্ভনিহে |

- কিন্তু চাৰ মোৰ অপৰাধ কি !

 নয়নে অফিচাৰক সুধিছিল |

- সময়ত আপোনাৰ অপৰাধো  নিশ্চয় ফাদিল হব |

         এটা লকআপৰ ভিতৰত স্বপ্নালী | আন এটাত নয়ন দত্ত | আৰু সন্মুখত মোহন আৰু অভি | মোহনে নয়নক দেখি চিঞৰি উঠিল |

- অ আপুনি ও আহিছে | ভালে হৈছে দিয়ক | অকলে থাকি থাকি কিবা লাগি গৈছিল |

নয়নে একো নামাতিলে |  লজ্জাত সি তলমূৰ কৰিয়ে থাকিলে |

- চাৰ !

- আপুনি !

- ৰঞ্জন |

অফিচাৰ আচৰিত | ইতিমধ্যে তাক বিচাৰি সকলো চলাথ কৰিলে | কিন্তু সি আজি থানাত নিজে উপস্থিত হৈছে |

ৰঞ্জনৰ পিছত কল্যানী,ৰিয়ান আৰু ৰিয়ানৰ মাক ও সোমাই আহিলে |

- চাৰ আপোনাক মই কৈছিলো নহয় ৰঞ্জন অপৰাধী নহয় | সি মোৰ ভাল বন্ধু | শৈশৱৰ বন্ধু | সি বিশ্বাসঘাটক নহয় |

- সি মোৰ নিজৰ ল'ৰাৰ দৰে অফিচাৰ |

- কিন্তু মোহনে কৈছে আপুনি হেনো ৰিয়ান হত্যাকাৰী বুলি প্রমান কৰাৰ কাৰনে মোহনক পাচ হাজাৰ টকা দিছিলে |

- সেয়া মিছা কথা চাৰ | এজন বন্ধুক ইমান ডাঙৰ প্রতৰণা কৰিব মই নোৱাৰো ছাৰ |

- কল্যানী তুমি দেখিছিলা নহয় দেউতাক পইচাঁ দিয়া মানুহ জন | এইজন হয় নেকি ?

- নহয় চাৰ , এখেত নহয় |

- তুমি মানুহজনক চিনি পাবা নে !

- পাম চাৰ |

- ঠিক আছে মোৰ পিছত আহি থাকা |

         অফিচাৰে নম্রতাক লকআপলৈ লৈ গৈছিল | তাত অভিক দেখাই দিছিলে অফিচাৰে ......

- এইজন হয় !

- নহয় চাৰ |

তাইক দেখাৰ লগে লগে দেউতাকে মাজনী মাজনী বুলি চিঞৰিছিল | কিন্তু তাই গুৰুত্ব দিয়া নাছিলে | এইবাৰ কাষৰ লকআপলৈ দেখাই সুধিব লওঁতে তাই চিঞৰি উঠিল .......

- এইজন ! এইজন চাৰ |

- কি ! সঁচাই হয়নে !

- উম হয় চাৰ |

অফিচাৰজন খংত জ্বলি গ'ল | যেন আজি অফিচাৰৰ ৰুদ্র মুৰ্তি | অফিচাৰ তাৰপৰা আতৰি আহিল |

- মাজনী ,ঐ মাজনী শুনছোন 

তাই খং অভিমানত দেউতাকৰ ওচৰ চাপিছিল |

- অ মাজনী মোক ইয়াৰ পৰা উলিয়াই লৈ যা | মই নোৱাৰো অ আৰু ........

- এয়া তোমাৰ ভুলৰ শাস্তি | তোমাক দেউতা বুলি মাতিবলৈ মোৰ লাজ লাগে |এবাৰ ভাৱাছোন কিছুমান কথা ......

         কেতিয়াবা কেতিয়াবা ৰাতি ঘৰলৈ মদ খাই আহি তুমি মোৰ কিতাপ বোৰ দলিয়াই দিয়া,আৰু চিঞৰি কোৱা " ঐ ছোৱালী মানুহ হৈ কিয় পঢ়িব লাগে হা ! " মই মাত্র কিতাপ খন তুলি লৈ বুকুত সাৱতি কান্দো | যেতিয়া মায়ে তোমাক বাধা দিব আহে মাৰ চুলিত থাপ মাৰি ধৰি তুমি মাক অত্যাচাৰ কৰা | গোটেই ৰাতি কান্দি - কান্দি মা মই শুই থাকো,পেটত একো নপৰে | বহুত কষ্ট পাইছিলো দেউতা | বহুত .......

কল্যানীয়ে কথা খিনি কৈ কৈ চকুপানী মছি ওলাই আহিছিল |

    

- হাজৰিকা , মোহন আৰু নয়নক উলিয়াই আনক |

অফিচাৰৰ খঙে আজি চুলিৰ আগ পালে |

চিপাহীয়ে সিহঁ‌তক উলিয়াই আনিছিলে | সিহঁ‌তে দেখিছিলে অফিচাৰৰ খং ! হাতত বেত ডাল লৈ ৰৈ আছিলে |

অফিচাৰৰ মুখমণ্ডল দেখি মোহনৰ জীৱ উৰি যোৱাৰ দৰে হ'ল |

- ঐ ক' তোক ৰিয়ান হত্যাকাৰী বুলি প্রমান কৰিবলৈ তোক কোনে পইচাঁ দিছিলে ?

মোহন থক থক কৈ কঁ‌পিছিল |

- চাৰ .....

- কি চাৰ চাৰ কৰি আছ ক' !

- এখেতে দিছিলে চাৰ |

লগে লগে নয়নৰ অভাৰ এক্টিং 

- চাৰ , এখেতৰ কথা আপুনি বিশ্বাস কৰিছে,এখেত এজন মস্ত মদাহী | মই তেখেতক চিনি নাপাওঁ .......

নয়নৰ কথাত কল্যানীৰ খং উঠিল |

- মিছা কথা দেউতাক আপুনি পইচাঁ দিছে,মই নিজ চকুৰে দেখিছো |

কল্যানীৰ কথা শুনি ! নয়নৰ বুকু খন কঁ‌পি উঠিল |

- মিষ্টাৰ দত্ত আপুনি যে অপৰাধী এয়া প্রথমটো প্রমান |

অফিচাৰে ক'লে !

-চাৰ

- কওঁক কিয় কি কাৰণত আপুনি মোহনক পইচাঁ দি ৰিয়ানক হত্যাকাৰী সজাৱ বিচাৰিছিল ?

- মানে চাৰ ......

- মানে মানে কৰি থাকিব নালাগে,স্পষ্টকৈ কওঁক ......

- নিজৰ পত্নী ক ৰক্ষা কৰিবলৈ | মই জানিছিলো যে মোৰ পত্নী হত্যাকাৰী |

- বঢ়িয়া আৰু এদিনা খন তাই আপোনাকো হত্যা কৰিলে হয় | ঐ মোহন তই ক' তই মিছাতে ৰঞ্জনৰ নাম কিয় ল'লি ?

- চাৰ , এখেতে মোক ক'লে যে পইচাঁ দিয়াৰ কথা ধৰা পৰিলে যেন মই ৰিয়ানৰ ঘনিষ্ঠ বন্ধু ৰঞ্জনৰ নামে কওঁ |

- আচ্ছা | বাৰু ৰঞ্জন যদি আপুনি অপৰাধীয়ে নহয় তেন্তে আপুনি কিয় পলাই আছিলে ?

- ভয়ত চাৰ ! মই এইবোৰ বহুত ভয় কৰো | সন্মান হেৰুৱাৰ ভয় কৰো | মোৰ দৰে বহুজন এইখন সমাজত পাব যিয়ে কোনো অপৰাধ নকৰাকৈ ফচিব লগা হয় | আৰু পিছত ভয়তে আত্মাগোপন কৰি থাকে | কিন্তু আজি ওলাই আহিলো | কাৰন সত্যত থাকিলে মোৰ ক্ষতি নহয় যে মোৰ বিশ্বাস হ'ল |

- ঠিকে আছে | এতিয়া আমাৰো ভুল ভাগিল | এনেকে বিনা দোষত প্রমানৰ অভাৱত নিৰ্দোষী ও দোষী হয় | চিপাহী মোহন আৰু দত্তক সুমুৱাই থওক |

          কিমান কষ্ট ! আজি নম্রতা হত্যাৰ দিন ধৰি অকণমানো আহৰি পোৱা নাই অফিচাৰে | সঁচাই এজন নিষ্ঠাৱান আৰক্ষী হৈ প্রমান কৰি দেখুৱাটো বহুত কষ্টকৰ | কিন্তু নিজৰ দায়িত্ব আৰু কৰ্ত্তব্য পালন কৰাটো নিজৰ ধৰ্ম | আজি কিমান দিন হ'ল অফিচাৰে নিজৰ ঘৰ খন দেখা নাই | নিজৰ পত্নী -  সন্তানক দেখা নাই |

                   স্বপ্নৰ পৃথিৱীত বিচাৰি তোমাক

                      মোৰ ভাগৰুৱা হুমুনিয়াহ ......

     জিৰণী ল'ম স্বপ্নৰ আলিংগনত 

তোমাৰ শীতল কোলাত.......

     

       

আজি অফিচাৰে নম্রতাৰ জীৱন্ত দলিল ডায়েৰীৰ পাত লুটিয়ালে .........

সেইদিনা আছিল  শনিবাৰ । হঠাৎ নম্ৰতাৰ ফোনটো বাজি উঠিছিল ........

- হেল্ল , কওঁক ভিনদেউ । 

- নম্ৰতা , বাইদেউৰ বেমাৰ । মেডিকেলত ভৰ্তি কৰাব লগা হ'ল । তুমি আমাৰ ঘৰলৈ আহিব পাৰিবা নেকি ? 

- নিশ্চয় পাৰিম ভিনদেউ | আপুনি আহক |

- তুমি ওলোৱা নম্ৰতা । মই গৈছো তোমাক লৈ আনিম ।

             - দেউতা স্বপ্নালী বাৰ হেনো বেমাৰ ,মেডিকেলত ভৰ্তি কৰাইছে মই যাৱ লাগে |

- অ,যা মাজনী | নিজৰ মানুহক বিপদত সহায় নকৰি কাক নো কৰিবি !

           নম্রতাই ৰঙা চুৰিদাৰ জোৰ পিন্ধিলে | বগা দেহত  লিপিত খাই ধৰা ৰঙা সাজজোৰে তাইৰ ৰূপত জেউতি চৰাইছিল | সন্মুখৰ চুলি খিনি আগফালে পৰি আছিলে |

বৰ মৰম লাগিছিল তাইক ! তাই এনেওঁ ধুনীয়া আছিলে | কিছু সময়ৰ পাছত ভনিহিয়েক আহি তাইক লৈ গ'ল | বাইকত যেতিয়া খলবমা ৰাস্তা বোৰত থেকেচা খাই ,তেতিয়া নম্রতাৰ কোমল দেহ ভিনিয়েকৰ গাত লাগি যায় | তেতিয়া নয়নে অকণমান সময়ৰ কাৰনে নিজকে পাহৰি যায় |

    নম্রতা গৈ পোৱাৰ কিছু সময়ৰ পাছতে সিহঁ‌তৰ ঘৰলৈ নীল আহিলে | হয়টো স্বপ্নালীৰ বেমাৰৰ খৱৰ ল'বলৈ সি আহিছিল | লাহে লাহে ধৰনীৰ বুকুত সন্ধিয়া নামিছিল | সেয়েহে তাই ঘৰখনত ৰন্ধা বঢ়াত লাগিলে | তাই পাকঘৰত ৰন্ধাত ব্যস্ত | তেনেতে নয়নে পাকঘৰত সোমাই তাইক চাই আছিলে ......

 তাই দেখি এটা লাজকুৰীয়া হাঁহি এৰিছিলে |

নম্ৰতাই ৰান্ধি দিয়া খাদ্যৰ টিফিন ,ভিনিহিয়েকে  মেডিকেলত থকা বায়েক আৰু মাকক দিলে |

- নয়ন তই যাগৈ যা ,স্বপ্নালীৰ লগত আজি মই থাকিম | তই মিছাতে কষ্ট কৰিব নালাগে |

নয়নৰ মাকে তাক  ঘৰলৈ পঠাই দিলে | আৰু কিছু সময় পাছত নয়ন আহি ঘৰ পালে | আৰু নিজৰ কোঠাত সোমাই শুলে |

 ৰাতি নিৰ্জন হৈ পৰিছিল | নম্রতা টোপনিত লালকাল | শুই থকা নম্ৰতাই হঠাৎ ভৰিত কিহবাৰ স্পৰ্শ অনুভৱ কৰে , তাই চকুমেলি যি দেখিছিল , বুকুখন ধিপিংকৈ মাৰিছিল তাইৰ | ভিতৰি আতংকিত নম্ৰতাই টোপনিৰ ভাঁও ধৰি বিচনাতে পৰি ৰৈছিল । লাহে লাহে কঠোৰ হাতখন তাইৰ দেহৰ ওপৰলৈ বগাই আহিছিল | তাইৰ উশাহ বোৰ চুটি হৈ আহিছিল |

                           ক্ৰমশ....

প্ৰথমখণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক- https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_789.html

দ্বিতীয় খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক - https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_504.html

তৃতীয় খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক - https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_491.html

চতুৰ্থ খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক-

https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_986.html

পঞ্চম খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক-

https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_557.html

ষষ্ঠ খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক-

https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_577.html

সপ্তম খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক- https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_990.html

অষ্টম খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক- https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_575.html

নৱম খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক- https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_626.html

দশম খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক-https://www.smj24.in/2021/01/blog-post_32.html

একাদশ খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক- https://www.smj24.in/2021/01/blog-post_22.html

দ্বাদশ খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক- https://www.smj24.in/2021/01/blog-post_29.html

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page