কোন পুত্রই সহ্য কৰিব নিজ মাতৃক পৰপুৰুষে ভোগ কৰা : Assamese story

- আহ ! মৰিলো | মৰিলো ঐ |

মাতিত বাগৰি পৰিল| তেজেৰে ৰাঙলী অহংকাৰী ,চৰিত্রহীন নিৰ্মল চলিহাৰ নিঠৰ দেহ | ( Assamese story )

- ৰন | কি কৰিলি এয়া তই | পাগল হ'লি তই |সকলো শেষ কৰি পেলালি |

মাকে ৰনক সাবতি চিঞৰি চিঞৰি কান্দিব ধৰিলে | সি মাত্র একেথৰে নিৰ্মল চলিহাৰ চতফতাই থকা নিঠৰ দেহটোলৈ চাই ৰ'ল |

ৰন ৰ চিৰৰুগীয়া দেউতাকে সকলো দৃশ্য দেখি মাত্র বিছনাতে চতফতাইছে |

আকৌ যেন আৰম্ভ ৰন ৰ ৰনশিঙা | সি উপৰ্যপুৰী নিৰ্মল চলিহাৰ ডিঙিত ঘপিয়ালে |এটা সময়ত নিৰ্মল চলিহাৰ মূৰটো চিগি গ'ল| নিৰ্মল চলিহাৰ বিষাক্ত ৰক্ত ৰনৰ মুখত চিতিকি পৰিল | কি ভয়ংকৰ এক দৃশ্য |সি তাৰ বাওঁ হাত খনৰে চলিহাৰ মূৰটো আৰু সোহাত খনৰে হেংদাঙ খন হাতত লৈ বাহিৰলৈ ওলাই আহিল |

ইতিমধ্যে তাৰ সেই ভয়ংকৰ ৰূপ দেখি মাক বাকৰুদ্ধ হৈ পৰিল |

সিহতৰ চিঞৰ বাখৰ বোৰ শুনি ইতিমধ্যে সিহতৰ পদুলিলৈ গাওঁৰ মানুহবোৰ ওলাই আহিছিল | সকলোৱে ৰনৰ এক ভয়ংকৰ দৃশ্য দেখি চক খাই উঠিলে | কোনেওঁ তাক একো কব পৰা নাই | সি মাত্র খোজ দিছে কাৰো ফালে তাৰ ভ্রক্ষেপ নাই | মানুহে দেখিলে তাৰ হাতত থকা মূৰটো নিৰ্মল চলিহাৰ | তাৰ সেই ৰূপ দেখি গাওঁখনৰ কিছু কিছু মহিলা অচেতন হৈ বাগৰি পৰিল |

সকলো আচৰিত | ৰনৰ দৰে ল'ৰা এজনে গাওঁ খনৰ ভিতৰত চহকী ব্যক্তি নিৰ্মলৰ মূৰ এনেকে কাতি লৈ গৈছে | এটা সময়ত সি আৰক্ষী চকীত উপস্থিত হ'ল | তাৰ সেই ৰূপ দেখি আৰক্ষী চকীৰ কৰ্মী সকল স্তম্ভিত হ'ল| 

- ছাৰ , এয়া নিৰ্মল চলিহাৰ মুণ্ড

ৰনে o/c চেতিয়াক ক'লে |

- কি ! তই এয়া কি কৰিছ গম পাইছনে ?>

- পাইছো ছাৰ, মই অপৰাধ কৰিছো | কিন্তু মই বাধ্য |

- তোৰ ঘৰ ?

- দেওঁদুৱাৰত ছাৰ |

- ছাৰ, ইয়াক লকআপত ভৰাই থওঁ |

মাজতে মেজৰ ৰহমানৰ চেতিয়াক প্রশ্ন |

- ৰ'বা | অপৰাধী নিজে আহি আমাৰ ওচৰ পাইছে যেতিয়া এই হত্যাকাণ্ডৰ ৰহস্য আছে | শৰ্মা গাড়ী সাজু কৰক | আমি দেওঁদুৱাৰ যাম | লগতে তাক ওঁ লওঁক | আৰু মুণ্ডটো বস্তা এটাত ভৰাই থওঁক |

চেতিয়াৰ কথামতে শৰ্মাই মুণ্ডটো এটা বস্তাত ভৰাই থলে আৰু ৰনক লৈ আৰক্ষী সহ দেওঁদুৱাৰলৈ যাত্রা কৰিলে |

ইতিমধ্যে হত্যাকাৰী ৰনৰ ঘৰত ৰাইজে আৰম্ভ কৰিছিলে ধংস যজ্ঞ | উপুৰ্য্যপুৰী শিলাবৰ্ষন | ৰাইজৰ আক্রমনত আংশিক ভাবে আঘাট প্রাপ্ত হৈছিল ৰনৰ মাতৃ নিজৰা|আৰু বিচনাত নিঠৰ হৈ পৰি থকা ৰনৰ দেউতাক প্রদীপ ও সাৰি যোৱা নাছিলে আক্রমনৰ পৰা |

এটা সময়ত আৰক্ষী আহি পালে | ৰাইজ আৰু প্রসাসনৰ মাজত হ'ল তুমুল বাক বিতণ্ডা |

- ৰাইজ এই হত্যাকাণ্ডৰ উচিত বিছাৰ কৰিবলৈ আমি আছো | আপোনালোকে আইন হাতত তুলি লবলৈ চেষ্টা নকৰিব | আমি আইনৰ ৰক্ষক | আপোনালোকক কথা দিলো আমি অপৰাধীক উচিত সাস্তি দিম |

ৰাইজ নিয়ন্ত্রনত আহিল | আৰক্ষীয়ে মুণ্ডবিহীন নিৰ্মল চলিহাৰ মৃতদেহটো পোষ্টমৰ্টেমৰ বাবে পঠাই দিলে | চেতিয়াই এবাৰ ৰনৰ দেউতাকৰ কাষলৈ গ'ল| বেচেৰা মানুহজনে নিঠৰ হৈ পৰি আছে | মুখেৰে কিবা কব খোজে কব নোৱাৰে |মাত্র বৈ আছে চকুপানী | ৰাইজৰ আক্রমনত চিৰৰুগীয়া ব্যক্তিজনৰ কপালৰ পৰা বৈ আহিছে তেজ |

আৰক্ষীয়ে ৰনৰ লগতে তাৰ মাকক গাড়ীত উঠালে আৰু ওচৰ চুবুৰীয়া আফজালক ৰনৰ দেউতাকৰ দায়িত্ব দি গ'ল|

- হত্যাকাৰীক ফাঁচি দিয়ক

- ফাঁচী দিয়ক ফাঁচী দিয়ক |

- আমাক ন্যায় লাগিবই

- লাগিব লাগিবই |

- অপৰাধী হুচিয়াৰ

- হুচিয়াৰ হুচিয়াৰ

আৰক্ষী চকীৰ সন্মুখত ৰাইজৰ প্রতিবাদ | অৱস্থা বহুত যটিল হৈ গৈছে |নিৰপাওা বেষ্টনী অধীক কতকতীয়া কৰা হৈছে | ৰাইজৰ বেহু ভাঙি ৰন আৰু নিজৰাক আৰক্ষীচকীৰ ভিতৰলৈ লৈ যোৱা হ'ল |

- ছাৰ অপৰাধীয়ে আমাৰ সন্মানীয় ব্যক্তি নিৰ্মল চলিহাক কিয় হত্যা কৰিলে সেয়া ৰাইজৰ আগত কব লাগিব |

গাওঁবুঢ়া শংকৰ শইকীয়াই চেতিয়াক ক'লে

- হয় হয় আমাৰ আগতে কব লাগিব |

গোটেই ৰাইজে সমৰ্থন কৰিলে |

- হব হব ৰাইজ | আপোনালোকে বিচৰা ধৰনে হব | মাত্র আপোনালোক সান্ত হওঁক |

- ছাৰ, মই হত্যা কৰিছো সেই মানুহ জনক | মই অপৰাধ কৰিছো,মোক ফাঁচী দিয়ক |

নিজৰাৰ কোৱাৰ লগে লগে ৰনে চিঞৰি উঠিল ,,,,,,

- নহয় ছাৰ, সেই মানুহজনক মোৰ মা নহয় মই হত্যা কৰিছো |

নিজৰাই ৰনক ইংগিতেৰে বুজাই দিছে যে মই হত্যা কৰা বুলি ক' বাপু |

কোন মাকে নো বিচাৰিব নিজৰ সন্তানে শাস্তি পাওঁক |

- এতিয়া যিজনে হত্যা কৰিছা সেইজনে কোৱা কিয় হত্যা কৰা হ'ল নিৰ্মল চলিহাক

চেতিয়াৰ আদেশ |

ৰনে কবলৈ আৰম্ভ কৰিলে,,,,

- হয় ছাৰ,মই হত্যা কৰিছো | মই অপৰাধী ছাৰ | শুনক ৰাইজ কিয় হত্যা কৰিলো নিৰ্মল চলিহাক ,,,,,,,

আপোনালোকে জানে আমাৰ ঘৰখনত মা,দেউতা আৰু মই|আমি তিনিটাই ঘৰ খনৰ প্রানী | মই তেতিয়া অকমান ডাঙৰ হৈছো |

দিন হাজিৰা কৰা প্রদীপ আৰু নিজৰাৰ জীৱনলৈ আহিছিল ৰন | সৰু ঘৰখনত সুখৰ নৈ বৈছিল | ঘৰ বুলিবলৈ আছিল মাত্র সিহতৰ এটা উৰুখা পজা | ৰাতি হ'লে আকাশৰ তৰা দেখি | বৰুষুন আহিলে হয় ঘৰৰ ভিতৰত বানপানী |

- মা মোৰ ঠাণ্ডা লাগিছে

বৰুষুনত তিতি গৈছে ৰন | ( Assamese story )

- চাওঁ সোণ মোৰ বকুৰ মাজত আহ |

মাক আৰু দেউতাকৰ বকুৰ মাজত শুই বিষাদৰ ৰাতি পাৰ কৰিছিল সি |

কিন্তু মানুহৰ জীৱনত অজানিতে আহে ধুমুহা | এঘৰ মানুহৰ ঘৰত কাম কৰি থকা অৱস্থাত ধলি পৰিছিল প্রদীপ | মেডিকেলত ভৰ্ওি কৰা হৈছিল প্রদীপক | প্রদীপৰ অৱস্থা সংকটজনক | উচ্চৰক্তচাপ জনীত কাৰনত  ষ্ট্র'ক হৈছিল প্রদীপৰ | বহুত পইচাঁৰ প্রয়োজন হৈছিলে | কিন্তু নিজৰাই কত কি কৰিব|সাঁচতীয়া টকা বুলিবলৈও সিহতৰ একোৱে নাই এইফালে স্বামী প্রদীপক হেৰুৱাৰ ভয় | শেষত বহুত ভাবি চিন্তি গাওঁৰ চহকী ব্যক্তি নিৰ্মলৰ পৰা ধাৰলৈ আনিছিল কিছু ধন | শেষত ডাক্তৰে কৈছিল মানুহজন সম্পূৰ্ন সুস্থ হোৱাৰ আশা ক্ষীন| কিন্তু চকুৰ সন্মুখত কেইদিন মান থাকিব | সেয়াই যেন নিজৰাৰ সন্তুষ্ট মানুহ জন থাকিলে হ'ল |

আৰম্ভ হ'ল নিজৰাৰ সংগ্রামী জীৱন | ইঘৰ সিঘৰৰ ঘৰত কাম কৰি পেত প্রবৰ্তন কৰিৱ লগা হ'ল নিজৰাই |

- মা, সদায় সদায় মই নিমখ তেলেৰে কিমান ভাত খাম |

- বাবা খাছোন | নাপায় নহয় | মই পইচাঁ পালে মাংস আনিম দে,,,,,

- নাখাওঁ মই ভাত |মোৰ লগৰ সকলোৰে মাক-দেউতাকে যি লাগে তাকে দিয়ে মোক হে নিদিয়ে,,,,,

খং কৰি ৰন ভাতৰ সন্মুখৰ পৰা উঠি গৈছিল|

নিজৰাৰ হিয়া খন ভাগি গৈছিল | কি কৰিব তাই উপায় বিহীন হ'ল | তাই দেখিছিলে প্রদীপৰ দুচকুৰে চকুপানী বৈ আহিছিলে |

- কিয় কান্দিছা তুমি | মইটো মৰি যোৱা নাই তুমি নাকান্দিবা,এয়াই আমাৰ ভাগ্য |

নিজৰাই প্রদীপৰ চকুপানী খিনি মছি দিছিল|

সময়বোৰ গৈ আছিল তেনেকে |ৰন লাহে লাহে ডাঙৰ হ'ল |

- নিজৰা, অ নিজৰা

বাহিৰত নিৰ্মল চলিহাৰ মাত শুনি নিজৰা বাহিৰলৈ ওলাই আহিল |

- অ আপুনিহে | আহক আহক বহক |

নিৰ্মলে আহি বহিলে |

- নিজৰা মোৰ পইচাঁ খিনি ?

- দিম ৰব| অকমান সময় লাগিব |

- হব হৱব | পিছে তোমাৰ গাভৰু দেহাটো এনেকে ৰাখিবা নেকি ?

- মানে ?

- তুমি এটা কাম কৰা, এই ৰনক কৰবাৰ হোটেলত থোৱা | পঢ়ি নো কি কৰিব | তেতিয়া তোমাৰ ও ভাল হব অলপ পইচাঁ ইনকাম কৰিব পাৰিবা | পিছে ই থাকিলে নোৱাৰিবা নহয় |

ৰনে কথাবোৰ বুজা হৈছিল | নিৰ্মলৰ কথা শুনি তাৰ বহুত খং উঠিল |

- মোক ভুল নুবুজিবা নিজৰা, তুমি কথাবোৰ ভাবিবা মই আহো |

নিজৰাই আজি উচুপি উচুপি কান্দিছে | এজনী অসহায় নাৰীৰ কোমল মঙহৰ ওপৰত হে কিয় চকুপৰে এচাম কামাতুৰ পৰুষৰ | কিয় সুবিধা বিছাৰে |

বহুদিনৰ মুৰত আকৌ নিৰ্মল ৰন হতৰ ঘৰত আহিলে |

নিজৰাই সিহতৰ কোঠালিতে বহিবলৈ দিলে |কোঠালি বুলিবলৈ সিহতৰ এটাই কোঠালি | দুখন বিছনা আৰু এখন চকী | ৰনে মজিয়াত বহি পঢ়ি আছে |

নিজৰাই ৰনক ৰঙা চাহকাপ দি নিৰ্মলক চাহ একাপ আগবঢ়াই দিলে |

- লওঁক চাহ একাপ খাওঁক |

নিৰ্মলে চাহলোৱাৰ চলেৰে নিজৰাৰ হাত খনত ধৰি আলফুলাই থাকিলে |

- বৰ কোমল | নিজৰা

নিজৰাই একপ্রকাৰ জোৰকৈ হাত খন তানি আনিলে | ৰনৰ যেন খংঙে চুলিৰ আগপালে |

- মোৰ পইচাঁ খিনি ?

- অকমান সময় দিয়ক মোক,,,,,

- এটা কাম কৰা,ঐ তই অকমান বাহিৰত যাচোন,,,,

- যা বাবা,,,,

আপওি চত্বেও ৰনে মাকৰ কথাত বাহিৰত আহিলে | কিন্তু সি নিৰ্মলৰ কথা শুনিবলৈ বাহিৰত ৰৈ থাকিল |

- তুমি মোক আজি অকমান সুখ দিব লাগিব

- কি কৈছে আপুনি !

- আৰু যদি নিদিয়া এতিয়াই মোক পইচাঁ লাগিব |

- কি ! এতিয়াই

- অ এতিয়াই , নহলে মই নুঠো আজি,,,,

কি কৰিব তাই |আজি সচাঁকে বিৰক্তি আহিল তাইৰ জীৱনত |তাই নিৰুপায় হ'ল এতিয়া কৰ পৰা পইচাঁ দিব ! নিদিলে নিৰ্মল নুঠিব উপায়হীন হৈ সেই পন্থা লবলৈ প্রস্তুত হ'ল তাই |

- মোক ক্ষমা কৰিবা,তোমাৰ আগত আজি মই যি কৰিব লৈছো মই পাপত ডুবি মৰিলো,কিন্তু মোৰ উপায় নাই তুমি চকু মুদি দিয়া

তাই প্রদীপৰ ভৰিদুখন সাবতি হিয়া ধাকুৰী কান্দিলে | প্রদীপে চকুমুদি দিলে বৈ আহিল চকুলো |

- নিজৰা দৰ্জাখন বন্ধ কৰি দিয়া |

নিজৰাই দৰ্জা খন দুখমনৰে বন্ধ কৰি দিলে |তাই আজি অপকৰ্ম কৰিবলৈ বাধ্য হ'ল |এয়া কি তাই যেন সংসাৰৰ মায়ামোহ সকলো ত্যাগ কৰিলে | তাই নিজে চাদৰৰ আছল খন গুছাই দিলে |নিৰ্মল আনন্দত আত্মাহাৰা | 

- আহা নিজৰা কাষলৈ আহা |

কি বেদনাদায়ক দৃশ্য | কাষত নিজৰ স্বামী সয্যাগত | আৰু পৰপুৰুষক দিব লাগিব আনন্দ |ঘৃননীয় | এই সকলোবোৰ ৰনে দৰ্জাৰ ফাকেৰে চাই আছিলে |

- ইমান সময় নকৰিবা আহা না,,,,,

নিৰ্মলে জোৰকৈ নিজৰাক বকুৰ মাজত তানি আনিলে | ৰনৰ আৰু সহ্য নহল | নিজৰ মাতৃক কোনোবাই,,,নাই হিংস্র হৈ উঠিল | সি হেংদাঙ খন হাতত ল'লে আৰু দৰ্জা ভাঙি ভিতৰত সোমায় গ'ল | নিৰ্মলৰ ওপৰত তাৰ মাক | সি আৰু চাই থাকিব নোবাৰিলে |

- ৰন তই কিয় সোমাই আহিছ ?

- তুমি মনে মনে থাকা মা,,,,ইয়াক মই 

- নাই নাই এই ৰন মোক মাৰিলে কিন্তু তোৰ কথা বেয়া হব দে,, ,,,,

- হয় নেকি আহ তেন্তে

ৰনৰ মুৰ্তি দেখি নিজৰা ভয় লাগিল | 

ৰনে নিৰ্মল ৰ ডিঙিত হেংদাঙ বহাই দিলে |

- ৰন !!! নিজৰাৰ চিঞৰ |

এয়াই কাহিনী ছাৰ,কোন পুত্রই সহ্য কৰিব নিজৰ মাকক পৰপুৰুষে ভোগ কৰা দেখিলে|

সকলো ৰাইজে চকুলো তুকিলে | চেতিয়াৰ ও হিয়া খন ভাগি গ'ল |সকলো নিস্তব্ধ হৈ গ'ল |নিজৰাই মাত্র চাদৰ খনৰে মুখত ধৰি হুকহুকাই কান্দিছে |

- ৰাইজ, মই অপৰাধ কৰিছো মোক ফাঁচী দিয়ক |

চেতিয়াই ৰনৰ চুলি খিনিত আলফুলাই 

- ৰাইজ, ই এটি সৰু ল'ৰা | আপোনালোকে কওঁক এনেকুৱা আপোনালোকৰ লগত ঘটিলে আপোনাৰ সন্তানেও জানো এয়াই নকৰিলে হৈ | হয় সি অপৰাধ কৰিছে সি মানুহ এজনক হত্যা কৰিছে | কিন্তু তাৰ শাহস ৰ পৰিচয় দিছে এচাম স্বাৰ্থলুভী কামাতুৰ পৰুষৰ বিৰুদ্ধে | 

এনেধৰন আৰু গল্প/উপন্যাস পঢ়ক এই লিংকত - www.গল্প/উপন্যাস.com

ৰাইজে প্রতিবাদ এৰি ৰনক চেলুত জনাই কলে ছাৰ অপৰাধ মাৰ্জনা কৰিব নোৱাৰিনে ???

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত ( Assamese story )।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page