মন ময়ূৰীৰ বিয়া ( খণ্ড নং ২৬ )

- বহা

- ক'ত

- বাইকত আকৌ

- কিন্তু মোৰ ভয় লাগিছে |

- কিয় ?

- যদি তোমাৰ ঘৰৰ মানুহে মোক,,,,,

- হব সেইবোৰ সকলো মোৰ ওপৰত এৰি দিয়া | বাকি যি কৰিব লাগে মই কৰিম |

- ঠিক আছে |

তৰালিয়ে একমাত্র মনৰ সাহসত বাইকত বহি দিলে | তৰালি নাজানে এয়া কি হব গৈ আছে | বা এই সমশ্যা শেষ হব ক'ত | কিন্তু মাত্র তাইৰ যাত্রা সুখৰ সংজ্ঞা বিচাৰি | জীৱনৰ কান্দোনৰ পৰা মুক্তি বিচাৰি হাঁহিৰ ঠিকনা বিচাৰি | কাৰন তাইৰ ও আশা এদিন পোহৰ হব |

         ইন্সপেক্টৰ মনে অতি কম দিনৰ ভিতৰতে তৰালিৰ হৃদয় জয় কৰিছিল | আৰু তাই ও বিচাৰে মনৰ দৰে ল'ৰা এজন | খুৱ শান্ত মৰম লগা | 

   - ঐ খুটাতো এইফালে পোত

- কিয়

- বৰষুণ আহিলে ৰভা তলিত পানী পৰিব লাগিলে তোৰ পিঠি বহল হব |

- হব দে বাৰু

   ইতিমধ্যে ময়ূৰীৰ চোতালত টেন্ট হাউছৰ মানুহ ৰভা দিয়াত ব্যস্ত | সকলো ফালে মাত্র হাই উৰুমি,থৌকি বাথৌ লাগিছে ময়ূৰীৰ মনতো | বিয়াৰ অভ্যৰ্থনা ময়ূৰীৰ ঘৰত হব | যিহেতু তাৰ নিজা ঘৰ নাই ,সেয়েহে সি ও ব্যস্ত নিজৰ বিয়াৰ ইটো সিটো কাম কৰাত | কাৰো যেন আহৰি নাই | মন - ময়ূৰীৰ বিয়া ! কিমান হেপাঁহৰ অপেক্ষা | ময়ূৰীৰ ঘৰৰ সন্মুখৰ ফুল জোপাৰ ডাল কিছুমান বাঢ়ি আহিছিল | তাৰে দুটামান ডাল কাতি দিয়াত ব্যস্ত মন | তেনেতে সি চিঞঁৰি দিলে |

- আহঃ মৰিলো

মনৰ চিঞঁৰ শুনি ওচৰতে থকা ময়ূৰী দৌৰি আহিল |

- কি হ'ল মন

- এয়া চোৱাছোন

- তেজ ! মানে কাতিলে তোমাক ?

- উম

- কাম বোৰ অকনমান সাৱধানে কৰিব লাগে |

তাই তাইৰ দোপাট্রা খন ফালি পেলালে |

- ময়ূৰী ইমান ধুনীয়া দোপাট্রা খন কিয় ফালিলা ?

- চাওঁ আঙুলিটো দিয়া |

তাই তাৰ আঙুলিতো ধুনীয়াকে বান্ধি দিলে |

- এখন সাধাৰণ দোপাট্রা | আকৌ কিনি লম | কিন্তু তোমাৰ জীৱনৰ কিমান মূল্য তুমি জানা ? চোৱা মন কেতিয়াওঁ নিজৰ অনিষ্ট হোৱাকৈ কাম নকৰিবা | কাৰন তুমি মোৰ শেষ ভৰষা |

- শেষ ভৰসা ?

- অ তোমাৰ পিছত মই কাক আশা কৰিম |

- ময়ূৰী

- কোৱা

- মই ধুনীয়া নহয় তাৰপাছত ও তুমি ?

- ধুনীয়া ! এই শব্দৰে ভালপোৱা,ভাললগা নিৰূপন নহয় মন | লাগে মাথো এখন পবিত্র অন্তৰ | এখন পৰিস্কাৰ অন্তৰত সদায় জিৰনী লব বিচাৰো |

- ময়ূৰী তোমাৰ প্রেমতে মই জীয়াই থাকিম |

- হব মন | 

তাই তাৰ গাল খনত চিকুটি দি কৈছিল |

- চিকুটি চিকুটি তোৰে ,,,,,,

- হব হব তুমি আকৌ গাই দিব নালাগে | 

- কিয় ?

- তোমাৰ মাতটো কাউৰীৰ দৰে যে |

- কি ! ৰবা তোমাক মই আজি

মনে ময়ূৰীৰ ওচৰৰ পৰা দৌৰ দিলে |

-  ৰবা ক'ত পলাইছা

-  কা - কা - কা

- আহঃ তোমাক মই,,,,,,,,

           এয়াই হয়টো এটা প্রেম,এখন সংসাৰৰ ধেমালী | এয়াই এখন সংসাৰৰ সুখ | মৰমৰ মাজত উমলি থকা সিহতৰ হাবিয়াস | 

মনে তৰালিৰ হাতত ধৰি তাইক সিহতৰ ঘৰলৈ সোমাই লৈ গ'ল | 

- মা মা

মনৰ মাকে ভিতৰৰ পৰা মাতি দিলে |

- কি হ'ল নো মা

- মা ওলাই আহাছোন | তোমাৰ কাৰনে বস্তু এটা আনিছো |

তৰালিৰ যে ভয় লাগিছে মাত্র ভগবানে জানে কি পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হব তাই আজি |

- তৰালি কি হ'ল ?

- হু,নাই একো নাই |

- ভয় কৰিছা নেকি তুমি ?

- অলপ অলপ 

- ভয় নকৰিবা মই আছো ন |

তেনেতে মনৰ মাক ভিতৰৰ পৰা ওলাই আহিল | আহিয়ে মনৰ লগত এজনী ছোৱালী দেখি মাক আচৰিত |

- মন

- মা তোমাৰ বোৱাৰী

- কি ! মোৰ সন্মতি,মোৰ পচন্দ অপচন্দৰ কথা চিন্তা নকৰি কৰ এজনী ছোৱালীক তই ঘৰ সোমোৱাৰ সাহস কৰিলি ?

- হাৰে মা

- খৱৰদাৰ | মোৰ অবাধ্য হৈ তই আজি ইমান ডাঙৰ সাহস এটা কৰিলি | তোক ক্ষমা নকৰিম মন |

- মা তুম

- শুন মই আজি দুখ পাইছোঁ ,মোৰ কথা চিন্তা নকৰি তই,মোৰ ঘৰৰ ওপৰত থকা দায়িত্ব নুবুজি তই এজনী ছোৱালীক বোৱাৰী বুলি ঘৰ সোমোৱাৰ অপৰাধত তোক মই ত্যাজ্যপুত্র কৰিম | অ ত্যাজ্যপুত্র |

- মা তুমি মোৰ কথাবোৰ,,,,,,,

- মন ,তোমাৰ মায়ে ঠিকে কৈছে, তুমি যিজনী ছোৱালীক বিয়া পাতি আনিবা সেয়া একমাত্র তোমাৰ মাৰ পচন্দত আনিবা | কাৰন তোমাৰ মায়ে তোমাক কিমান কষ্ট কৰি ডাঙৰ কৰিছে | মাৰ কথা অমান্য নকৰিবা মন |

- তৰালি

- মই তেনে দুৰ্ভগীয়া ছোৱালী,আচলতে এইখন ঘৰৰ বোৱাৰী হোৱাতো ভাগ্য লাগিব | তোমাৰ জীৱনত যিজনী আছে তেওঁ বহুত সুখী হব | মই আহো

- ময়ূৰী, মা তুমি এদিন এনেকে ময়ূৰীক অপমান কৰিছিলা | আৰু আজি তৰালিক

তৰালিৰ নামটো শুনাৰ লগে লগে মনৰ মাকৰ মনত পৰিল | এদিনা খন সি মাকক গায়িকা তৰালিৰ কথা কৈছিল |

- মন তৰালি মানে

- গায়িকা তৰালি |

- কি ! তৰালি ,তৰালি শুনাছোন |

যাৱলৈ ওলোৱা তৰালি থমকি ৰৈছিল | মনৰ মাক তৰালিৰ ওচৰত গৈছিল |

- তৰালি মোক ক্ষমা কৰিবা | 

- তেনেকে নকব খুড়ী,আপুনি মোৰ ওচৰত একো ভুল কৰা নাই | আপুনি মাত্র নিজৰ ল'ৰাৰ ভালৰ কাৰনে চিন্তা কৰিছে |

- নাই নাই তৰালি মই ভুল কৰিছোঁ | আহা ভিতৰলৈ আহা |

- খুড়ী

- আহা আকৌ,,,,,,,

         মনৰ মনটো অনাবিল প্রশান্তিত নাছি উঠিছিল | যি নহওঁক শেষত তাৰ মাকৰ সৰল অন্তৰ খনকয়ৰ চিনাকী হ'ল | নহ'লে যে সি আজি জীৱনত ডাঙৰ সিদ্ধান্ত ল'লে হেতেন |

  ময়ূৰীয়ে বহুদিনৰ পৰাই ভাৱি আছিলে মনক তাই এখন বাইক কিনি দিব | অফিচলৈ যাৱলৈ তাৰ বৰ কষ্ট হয়,কেতিয়াবা তাইৰ সময় নিমিলে কাৰন তাইৰ ক্লাছ থাকে | সেয়েহে ময়ূৰীয়ে আজি মনক কথাটো কওঁ বুলি ভাৱিলে |

- মন কথা এটা কব খুজিছোঁ

- কি কথা ময়ূৰী |

- মোৰ হাতত ও সময় নাথাকে,এইফালে তোমাৰ অফিচলৈ যাবলৈ ও চিটিবাছত অসুবিধা হয় সেয়েহে,,,,,

- সেয়েহে কি ময়ূৰী ?

- মই,ভাৱিছো তোমাক এখন বাইক কিনি দিম |

- কি ! মোক নালাগে দে

- তুমি নালাগে ক'লে নহব | মই যি ভাৱিছোঁ সেয়াই হব |

- তুমি ও যে আৰু,

- অ মই তেনেকুৱাই ,মোৰ হাজবেণ্ডক পাগলৰ দৰে ভালপোৱাঁ |

                অবশেষত ময়ূৰীয়ে মনক বাইক এখন কিনি দিলে | এতিয়া তাইৰ এটা চিন্তা দূৰ হ'ল | মনৰ এতিয়া কষ্ট কম হব | আৰু সদায় সি সময়ত অফিচ ওলাৱ পাৰিব |

- ময়ূৰী মই ভাত নাখাওঁ

- কিয় ?

- কিয় মানে মোৰ অফিচ দেৰি হৈছে |

- ৰাতিপুৱাঁ ৯ বজাত উঠিলে অফিচ দেৰি হবই |

- তুমি মাতি দিব নোৱাৰা ?

- ঐ সোণ তোমাক তেনেকে মাতি দিব মোৰ বেয়া লাগে নহয় |

- হব ইমান মৰম ভাল নহয় |

 

            মনে দৌৰাদৌৰিকৈ ওলালে | মৰমৰ এনাজৰীৰে বান্ধ খোৱা এখন সংসাৰ |  

-মন তোমাক কথা এটা কব লাগিছিলে |

- কি কথা ?

- অফিচৰ পৰা আহা তাৰ পাছত কম |

- নহব এতিয়াই কব লাগিব |

ময়ূৰীয়ে মনৰ চাৰ্টৰ বুটাম মাৰি মাৰি কৈছিলে |

- মই

- কোৱা ময়ূৰী

- মই প্রেগনেন্ট মন |

- কি !

মনে তাইক ডাঙি লৈ ঘূৰাই দিলে | 

- ৰবা ৰবা কি কৰিছা মই পৰি যাম |

সি তাইক বিচনাত শুৱাই দিলে |

- ময়ূৰী চকু মুদি দিয়া |

- কিয় ?

- দিয়া না

- উম দিছোঁ |

মনে ময়ূৰীৰ পেটত চুম্বন কৰিছিল | তাইৰ নাভিত কৰা চুম্বনত তাই সিহঁৰিত হৈছিল |

- মন

- মই নাজানো তুমি ল'ৰা নে ছোৱালী,মই মাত্র এটা কথা জানো তুমি মন-ময়ূৰীৰ সন্তান |

ময়ূৰীয়ে মনৰ কথা শুনি হাঁহি আছিলে | সি তাইৰ পেটত তাৰ মুখ খন লগাই কৈছিল |

- তুমি কেতিয়া আহিবা ? তোমাৰ অপেক্ষাত আছো | আৰু শুনা তুমি মাৰ দৰে ধুনীয়া হৈ আহিবা দে | তোমাক মই বহুত মৰম কৰিম | ৰাতিৰ নিৰ্জনতাত তোমাক বুকুৰ মাজত শুৱাই 

                  আমাৰে মইনা শুৱ য়ে

               বাৰিতে বগৰী ৰুৱ য়ে

                  বাৰিৰে বগৰী পকি সৰি যাৱ

                      আমাৰ মইনাই বোটলি খাৱ |

মইনা অ তুমি এতিয়া শুই থাকা দে,মোৰ অফিচ দেৰি হৈছে নহয় | মাৰ লগত কথা পাতি থাকা |

- মন

মনে ময়ূৰীৰ গালত চুমা দিছিলে | 

- আহো দেহা,,,,,,,

- শুনা দেৰি হ'ল বুলি গাড়ী স্পীডত নচলবা |

- হব চিন্তা নকৰিবা |

- উম |

        সি অফিচলৈ ওলাই গ'ল | ময়ূৰীয়ে বেলকনিৰ পৰা মনলৈ চাই থাকিল তাই হাতেৰে তাক বাই বাই দিলে| তাই আজি বুজিছে আচলতে পৃথিৱীৰ প্রত্যক নাৰীয়ে নিজৰ স্বামীৰ পৰা এনে মৰমে আশা কৰে | আজি ময়ূৰীয়ে মনৰ ওচৰত সকলো পাইছে | এক কথাত কবলৈ গ'লে মন তাইৰ নামত পাগল |

             কিছু সময় পাছত ময়ূৰী ও ইউনিভাৰচিটি লৈ ওলাই গ'ল | তেনেতে ময়ূৰীৰ ফোনটো বাজিল|  এটা অচিনাকী নাম্বাৰ | তাই ৰিচিভ কৰিলে |

- হেল্ল'

- বৌ

- হয়

- দাদাৰ এক্সিডেন্ট !

- কি ?

ময়ূৰীৰ মূৰটো আছান্দ্রাই কৰিব ধৰিলে |

- দাদা আৰু,,,,

- দাদা

- নাই বৌ

ঠাচ কৈ মোবাইলটো ওলাই পৰিল ময়ূৰীৰ হাতৰ পৰা |

                                                   ক্ৰমশঃ ✍🏻 ৰাগ ৰঞ্জন

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page