এটা অভিশপ্ত গৃহত এগৰাকী অকলশৰীয়া যুৱতী (ভৌতিক)

 

ৰাহুলক মই ইমানদিনে এজন ভাল মানুহ বুলি ভাবি আহিছিলোঁ l সকলো জানি বুজি সি মোক কিয় মৃত্যুৰ মুখলৈ ঠেলি দিলে l

মই তাৰ কি অপকাৰ কৰিলোঁ l মানুহ ইমানেই নিষ্ঠুৰ হব পাৰে নে l অলপ সম্পত্তিৰ বাবে জন্তুৰ দৰে মানুহৰ হত্যা কৰিব পাৰেনে l ই এটা মানৱ ৰূপত জন্ম লোৱা ভোকাতুৰ দানৱ l

সচাকৈয়ে ইয়াৰ দৰে মানুহবোৰ জীয়াই থকাৰ কোনো অধিকাৰ নাই l এই ভুলৰ উচিত শাস্তি মই দিম ইয়াক গৰিমা l তুমি মাথোন ধৈয্য ধৰা l

নাই নাই কেতিয়াও মই ধৈয্য ধৰিব নোৱাৰোঁ  প্ৰশান্ত ! কেতিয়াও নোৱৰোঁ  l ছোৱালীৰ জীৱনটো ইমানেই মূল্যহীন বুলি ভাবিব কেনেকৈ পাৰিলে সি l মই বন্দনা আৰু চন্দনাৰ লগত কৰা অন্যায়ৰ বাবে তাক উচিত শাস্তি দিম l 

কিন্তু কেনেকৈ কৰিবা সি এতিয়া এজন প্ৰভাৱশালী ব্যক্তি l তাৰ ওচৰত এতিয়া বহুত পাৱাৰ আছে l আমি বহুত ভাবি সিদ্ধান্ত ল'ব লাগিব l অলপ ভুলৰ বাবে মই তোমাক হেৰুৱাব নিবিচাৰোঁ l

চাৰ , বাইদেউ মই এতিয়া ঘৰলৈ যাওঁ প্ৰয়োজন হলে মোক মাতিব l মই প্ৰতিটো মুহূৰ্ততে আপোনালোকক সহায় কৰিম l ৰাতি  8 বাজিল আপুনি অকলে নাথাকিব l চাৰ যি কৰে সোনকালে কৰক l ৰাহুল চাৰে এই ঘৰতো ভাঙি ইয়াত এটা কোম্পানী বনাম বুলি পাতি থকা মই শুনিছিলো l

গৰিমা আজি মোৰ তাতে থাকিবা ব'লা l ইয়াত থকাটো বিপদজনক l 

নাই ! মই ইয়াতে থাকিম l তুমি যোৱা প্ৰশান্ত মোৰ বাবে তুমি নিজৰ জীৱনতো বিপদত পেলাব নালাগে l

তুমি এইবোৰ কি কৈছা মই তোমাক পঢ়ি থকাৰ পৰাই ভাল পাওঁ ! কিন্তু কবলৈ সাহস নহল l

এদিন সাহস কৰি আহিছিলোঁ কিন্তু তুমি ৰাহুলক ভাল পোৱা বুলি জানি আতৰি গৈছিলোঁ l আৰু সেই ভাল পোৱা বোৰ মনতে পুহি ৰাখিছো l এতিয়া তুমি কৈছা মই তোমাক অকলে এৰি যাওঁ ! তাকো মৃত্যুৰ মুখত l এইয়া জানো সম্ভৱ গৰিমা l

থিক আছে আজি মইও ইয়াত থাকিম l দুয়ো মিলি কৰিম যি কৰোঁ l ব'লা আজি দিনটো একো খোৱা নাই হোটেলতে খাই আহোঁ l

ৰাতি প্ৰায় 11:50 হৈছে বতাহ ধুমুহা অহাৰ দৰে প্ৰচণ্ড বেগেৰে দুৱাৰখন খুলি গৈছে l বতাহ জাকে দুয়োকে উৰুৱাই লৈ যাওঁ যেন কৰিছে l খত খত ভৰিৰ শব্দ যেন সিহঁতৰ কাষলৈ কোনোবা আহি আছে l গৰিমাই প্ৰশান্তৰ হাতত জোৰেৰে খামুচি ধৰিছে l 

গৰিমা তুমি ইয়াৰ পৰা গুচি যোৱা ! গৰিমা যোৱা l 

প্ৰশান্তৰ ডিঙিত ধৰি ওপৰলৈ টানি নিছিল আত্মা দুটাই l যিমান চেষ্টা কৰিওঁ সিঁহতৰ হাতৰ পৰা নিজকে মুকলি কৰিব পৰা নাই l

প্ৰশান্ত !!!

 তাক এৰি দিয়া বন্দনা ! তাক এৰি দিয়া কান্দি কান্দিয়ে কলে গৰিমাই l ৰাহুলে কৰা ভুলৰ বাবে আমাক কিয় মাৰিব বিচাৰিছা l

 আমি তোমালোকক ন্যায় দিম lৰাহুলে কৰা দোষৰ বাবে তাক আমি শাস্তি দিম l

এইবাৰ প্ৰশান্তক দলিয়াই দিলে l 

আৰু ক্ৰমান্বয়ে আগ বাঢ়ি গল গৰিমাৰ কাষলৈ l গৰিমাৰ ডিঙিত ধৰি প্ৰায় আগুৱাই গ'ল আত্মা দুটা l পাছে পাছে প্ৰশান্ত দৌৰি গৈছে l গৰিমাক সিহঁতক মাৰি মৃত দেহ লুকুৱাই ৰখা ৰুমলৈ লৈ গ'ল l 

দুয়োজনী কান্দিব ধৰিলে ! এফালৰ পৰা সকলো কবলৈ ধৰিলে দুইজনীয়ে l সিহঁতৰ কথা শুনি গৰিমা আৰু প্ৰশান্তৰ চকুলো বৈ আহিল l 

ৰাহুলক কিবা এটা বুদ্ধি কৰি আজি ইয়ালৈ মাতি আনিব লাগিব l

ৰাহুল মোক  ইহঁতে মাৰি পেলাব তুমি সোনকালে আহা l তাই কান্দি কান্দিয়ে কলে ৰাহুলক l 

কোনে মাৰিব কি কথা কৈছা lকি হৈছে তোমাৰ গৰিমা কিয় কৰিছা এনে ব্যৱহাৰ l

 মই ! মই কি কৰিলোঁ l তোমাৰ দৰে দানৱ এতাক মই কি শাস্তি দিম l যাৰ লগত অন্যায় কৰিছিলা সিহঁতে দিব তোমাক উচিত শাস্তি l

এইক কমলাই মোৰ সকলো ৰহস্য কৈছে চাগে সেই বাবে এইবোৰ কৈছে l তুমি কি পাগলামি গাই আছা গৰিমা l

তোমাৰ সেই মুখেৰে মোৰ নাম নকবা l চি:হ অলপ সম্পত্তিৰ বাবে তুমি তিনিটাকৈ জীৱন ধ্বংস কৰি পেলালা l মই তোমাৰ দৰে ইমান নিচ্চ মানুহ এটাক মই ভাল পাইছিলোঁ l মই আজি সকলো কথা পুলিচৰ আগত কমগৈ l

জীয়াই থাকিলে কবলৈ যাবি সিহঁত দুজনিৰ ওচৰলৈ তোৰ যাব হল l হা ! হ !হা ! এই ৰাহুল দত্তৰ লগত খেল খেলিবলৈ আহিছ l 

ৰচী এদাল তাইৰ ডিঙিৰ দিশে আগুৱাই আনিছিল l তোৰ আজি শেষ দিন l মোক শেষ কৰিবলৈ আহিছ কিন্তু আজি তই নিজে শেষ হবি l 

ঘৰৰ সকলো লাইট ধাম ধুম ফুটিছে l ফেন খনৰ পৰা তেজ পৰিবলৈ ধৰিছে l ফেন খনলৈ চাই সি উচপ খাই উঠে l পলাব খুজোতে পিছফালৰ পৰা বন্দনাই তাৰ ডিঙিত ধৰি দলিয়াই দিয়ে l

বন্দনা তুমি ! মোক ক্ষমা কৰি দিয়া বন্দনা মই কৰা ভুলৰ বাবে মোক ক্ষমা কৰি দিয়া বন্দনা l 

এই একেই কথা মইও কৈছিলোঁ ৰাহুল কিন্তু তুমি মোক আৰু চন্দনাক এৰি নিদিলা l কৰুণ ভাৱে হত্যা কৰিলা আমাক l আজি তোমাক কেনেকৈ এৰি দিওঁ l 

হঠাৎ প্ৰশান্ত আৰু পুলিচৰ দল এটা সুমাই আহিল l

মি: ৰাহুল দত্ত তোমাৰ সকলো কথা আমি শুনিলোঁ l এতিয়া ব'ল থানালৈ l হাতত হাত কৰি পিন্ধাই লৈ গ'ল l 

বন্দনা আৰু চন্দনাৰ আত্মা দুটাই অৱশেষত শান্তি পালে l প্ৰশান্তই সিহঁত দুজনীৰ অন্তিম সংস্কাৰ কৰিলে l 

অৱশেষত ৰাহুলৰ ফাচিঁ হল l গৰিমাৰ মনটো যেন তেতিয়াহে শান্তি পালে l 

ধাৰাবাহিক খনৰ প্ৰথমটো খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক - https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_339.html

ধাৰাবাহিক খনৰ দ্বিতীয় খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক - https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_232.html

ধাৰাবাহিক খনৰ তৃতীয় খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক - https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_262.html

ধাৰাবাহিক খনৰ চতুৰ্থ খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক - https://www.smj24.in/2020/12/blog-post_288.html

ধাৰাবাহিক খনৰ পঞ্চম খণ্ড পঢ়িবলৈ এই লিংকত ক্লিক কৰক - 

 বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্যা এনিশা শইকীয়া ডেকাৰ দ্বাৰা এই লেখা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page