মন ময়ূৰীৰ বিয়া (খণ্ড নং ১৬)

     কি বুলি নো সান্তনা দিব মনক | কিমান কষ্ট কৰি সিহঁ‌তক পোহপাল দিয়াৰ পাছত সিহঁ‌তৰ মানসিকতাৰ আজি ইমান পৰিবৰ্তন | কিন্তু সিহঁ‌তৰ ক্ষোভ এটাই ককায়েক হত্যাকাৰী বুলি চিনাকী হোৱাৰ পাছত সিহঁ‌তৰ জীৱনটো বহুত বেয়াৰ ফালে গতি কৰিছিল | সমাজ খনৰ অত্যাচাৰৰ বলী হৈছিল সিহঁ‌ত |

মনে উচুপি উচুপি কান্দি আছিল | ইউনিভাৰচিটিৰ ল'ৰা-ছোৱালীবোৰে মাত্র মন- ময়ূৰীক লক্ষ্য কৰি আছিল |

- মন

- ময়ূৰী

তাই তাৰ চকুৰ পতা মছি দিছিল |

- এটা কথা কম শুনিবা ?

- কোৱা

- এই যে আজি তোমাক ভাইটিয়ে ক'লে তাৰ ককায়েকৰ মৃত্যু হৈছে সেয়া তাৰ খং অভিমান হে | মই ও তোমাক এদিন এনেকুৱা এজন মানুহ হিচাপে গঢ়িম | তোমাক দেখাৰ লগে লগে সিহঁ‌তে তোমাক স্বিকৃতি দিব যে তুমি সিহঁ‌তৰ ককায়েক হয় |

- ময়ূৰী

- অ মন তোমাক মই ভাগৰি পৰিব দিব নোৱাৰো |

তাই মনৰ হাত খনত খামুছি ধৰিলে | আৰু তাক লৈ আগবাঢ়িল তাইৰ গাড়ী খনলৈ |

সকলোৱে মাত্র চাই থাকিলে | সকলোৱে আচৰিত হ'ল ময়ূৰীৰ দৰে এজনী ইউনিভাৰচিটিৰ অধ্যাপিকাই কেনেদৰে প্রেমৰ দোলৰে বান্ধিছে এজন সাধাৰণ প্রেমিকক | 

         সিহঁ‌ত আহি গাড়ীত বহি ল'লে | আৰু ময়ূৰীয়ে গাড়ী চলালে |

কৃষ্ণচূড়াৰ দেশৰ পৰা সিহঁ‌তে যাত্রা কৰিলে নিশাৰ মহানগৰীৰ ৰঙীন দেশ খনত | মনে ও যেন বুজি উঠিছে আজি যে তাৰ জীৱনত যদি ময়ূৰী থাকে বাকি থকা সকলো কামে সম্ভৱ হ'ব | ময়ূৰীয়ে এখন হোটেলৰ সন্মুখত গাড়ী ৰখালে |

- মন নামি আহা

- কিয় ময়ূৰী 

- কিবা এটা খাই লোৱা হি , কাৰন তোমাৰ আজি আনন্দৰ দিন তোমাৰ ভাতৃ ভগ্নী কুশলে আছে | সিহঁ‌ত আজি ভাল মানুহ হ'বলৈ গৈ আছে আৰুনো কি লাগে |

- ময়ূৰী

মনে মিচিকিয়াই হাঁহিছিল |

- আহা

          ময়ূৰীয়ে হোটেলত ভাতৰ অৰ্ডাৰ দিছিলে | যথা সময়ত হোটেলৰ ল'ৰা জনে সিহতক ভাত দি গ'ল |  

- খোৱা

ময়ূৰীয়ে মনক নিৰ্দেশ দিছিলে |

- উম

- এই ৰবা একমিনিট |

- এই কি কৰা

- চাওঁ মুখ খন মেলি দিয়া |

ময়ূৰীয়ে মনৰ মুখত ভাত এগৰহা দিলে | মনে মাত্র ময়ূৰীৰ চকুলৈ চাই থাকিল | কিমান যে ধুনীয়া এই ময়ূৰী জনী |

- ঐ কি চাই আছা !

- তোমাক চাইছোঁ ময়ূৰী |

- মোক ? কি চাইছা নো ?

- তোমাৰ সজল নয়ন ,তোমাৰ ৰামধেনুৰ দৰে চেলাউৰী ,হাঁহি থকা মুখনি |

- হ'ব হ'ব , ভাত খোৱা এতিয়া |

মনে এগৰহা ভাত লৈ ময়ূৰীৰ মুখত গুজি দিলে |

        ময়ূৰীয়ে হোটেলৰ পৰা বিল দি ওলাই আহিল | কিয় জানো মনৰ আজি এনেকুৱা লাগিছে সি যদি আজি হোটেলৰ বিল পৰিষোধ কৰিব পাৰিলে হয় ! কিন্তু নাই তাৰ সেই সৌভাগ্য হোৱা নাই |

ৰাতিৰ মহানগৰীত পাতলীয়া বৰষুণ এজাক নামিছিল | পাতলীয়া বৰষুণ ময়ূৰীৰ খুৱ ভাল লাগে | তাই গাড়ী ৰখাই দিছিলে | আৰু গাড়ীৰ দৰ্জা খুলি তাই বাহিৰত নামি গৈছিল | বৰষুণ জাকত তাই প্রান ভৰি তিতিছিল | দুহাট মেলি বৰষুণৰ আলিংগনত হেৰাই গৈছিল তাই | মন আচৰিত সি ও দৰ্জা খুলি নামি গৈছিল |

- হেই ময়ূৰী কি কৰিছা তুমি ?

ময়ূৰী তাৰ কাষত আহিছিল | তাৰ দুহাটত ধৰি তাই কৈছিল |

- তিতিছোঁ | শীতল বৰষুণ জাকত |

- বেমাৰ হ'ব

- হওঁক ,তুমি আছা নহয় |

- মইটো ডাক্তৰ নহয় |

- কিয় তুমি হৃদয় ভাল কৰা ডাক্তৰ |

- পাগলী

- পাগল 

দুয়ো জোৰকৈ হাঁহিছিল | ইতিমধ্যে বৰষুণ জাকত মন সম্পূৰ্ণ তিতি গৈছিল | মহানগৰীৰ স্ট্রীট লাইটৰ পোহৰত মনে দেখিছিল , ময়ূৰীৰ দেহত পাতল গোলপীয়া শাৰী খন লিপিত খাই ধৰিছিল |

সি গাড়ী খনত ভেজা দি মাত্র ময়ূৰীৰ ফালে চাই আছিল |

- হেই কি চাই আছা ?

- তোমাকে চাইছোঁ  মন গৈছে,,,,,

- কি মন গৈছে ?

- যেন তোমাক ডাঙি লৈ ঘূৰাই দিম | এই বৰষু্ণত ,,,,

- কি এই বৰষুণত ?

- থাকক ,আহা গাড়ীত বহা |

- নক'লে মই নাযাওঁ,,,,,

- ময়ূৰী

- মোক কব লাগিব ,তুমি কি কব বিচাৰিছিলা |

- ধেইট পাগলী একো নাই অ

- না নহ'ব মোক কব লাগিব |

- মই কব বিচাৰিছিলোঁ এই বৰষুণত তিতি ভাল লাগে ন ?

- মিছা কথা !

- কি মিছা কথা

- তুমি বেলেগ কিবা কব বিচাৰিছিলা |

- নাই অ

- হব মই আজি বৰষুণতে তিতি থাকিম |

- মই মানে কব বিচাৰিছিলোঁ এই বৰষুণত তিতি শীতল হৈ পৰা তোমাৰ দেহটো এবাৰ আলিংগন কৰিব পাৰিলে |

ময়ূৰীয়ে মনৰ নাকটোত চেপি ধৰি ক'লে |

- হয় নেকি মোৰ সোণটো |

- উম হয় |

- ঠিক আছে আলিংগন কৰা |

- পাগলী এয়া ৰাজপথ্ হয়.| আহা

         দুয়ো হাঁহি হাঁহি গাড়ীত বহি ল'লে | আৰু ময়ূৰীয়ে গাড়ী চলালে | নিশাৰ শীতল বৰষুণ জাকৰ মাজে মাজে | ভালপোৱাঁ বোৰ কেতিয়া ইমান মধুৰ হয় বাৰু ! কেতিয়াই ভালপোৱাঁ ই ইমান ওচৰ চাপি যায় বাৰু ! 

- হেল্ল'

- অ ময়ূৰী কোৱা

- বিচনাত পৰিলা ?

- উম ,এইমাত্র |

- অ শুনা,কাইলৈ তোমাৰ এটা ইন্টাৰভিউ আছে |

- ক'ত ?

- চান্দমাৰীত | এটা কম্পেনীৰ মেনেজাৰৰ |

- উম হব |

- ৯ বজাত ৰেডি হৈ থাকিবা |

- উম হব |

- নহ'ব

- কি ?

- একো নহয় |

- মানে !

- বেয়া পাইছোঁ তোমাক |

- কিয় ?

- তুমি সেইটো ও নুবুজানে | মোক এতিয়া সময় দিব নালাগে ?

- অ সেইটো কথা |

- অ সেইটো কথা ,মোৰ লগত কথা পতাৰ তোমাৰ আগ্রহ থাকিলেহে |

- ময়ূৰী

- নামাতিবা |

- সঁচাই নে ?

- উম সঁচা |

- হেল্ল' ,হেল্ল' ময়ূৰী

কিন্তু নাই ময়ূৰীৰ মাত নাই | তাই অভিমান কৰিছে ~ মনে তাইৰ অভিমান ভাগিব কি কৰিব বাৰু  ! সি চিন্তা কৰিলে | লগে লগে তাৰ মূৰত এটা আইডিয়া খেলিলে | সি কেকাৱ ধৰিলে |

- আহঃ আহঃ মৰিলো !

- মন 

তাৰ যন্ত্রণা শুনি ময়ূৰীয়ে মাত দিলে |

- আহঃ নোৱাৰিছো আৰু |

- মন কি হৈছে কোৱা না ,প্লীজ

- একো নাই 

- মন বেছি নকৰিবা কিন্তু কোৱা না |

- মূৰটো বহুত বিষাইছে অ |

- কি ! 

- শুই দিয়া অকনমান ভাল পাবা |

- মূৰটো পিতিকি দিয়া না |

- উম ঠিক আছে ,আহা মোৰ কোচতে মূৰটো থোৱা ,মই ধুনীয়াকৈ তোমাৰ মূৰটো পিতিকি দি আছোঁ | কেনে পাইছাঁ মন ?

- বহুত ভাল পাইছোঁ |

কথা খিনি কৈ মনে জোৰকৈ হাঁহি দিলে |

- তাৰমানে

- তাৰমানে মোৰ একো হোৱাই নাই |

- কি ! তোমাক মই ,,,,,,

- পাগলী

- কি হ'ল পাগল |

- মোৰ হাতত ধৰি থাকিবা দে | 

- কিয় চিন্তা হৈছে নেকি কৰবাত পলাই যাম বুলি |

- উম

- কি ! কিয় ?

- মোৰ ধুনীয়া মানুহ জনীক যদি হে

- এই ,হব শুই থাকা এতিয়া |

- উম 

- ৰাতিপুৱাঁ সোনকালে উঠিবা | আৰু শুনা সেইদিনা যে আনিছিলোঁ ফৰমেল লংপেন্ট চাৰ্ট পিন্ধিবা | 

- উম হ'ব মেডাম | 

- গোড নাইট 

- টু ইউ ,,,,,,

               ভাল লগা মূহুৰ্ত্ত বোৰ প্রিয়জনৰ কাষত সদায় সজীৱ হৈ থাকে | যেন এতিয়া মন ও হৈছে ময়ূৰীৰ প্রতি দিনে দিনে বেছি আকৃষ্ট | ইমান দিনে ঘৰৰ দায়িত্বৰ কাৰনে সি হয়টো হ'ব পৰা নাছিলে এজন দুৰ্দান্ত প্রেমিক | কিন্তু প্রেম যে পৃথিৱীৰ প্রত্যক মানুহৰ হৃদয়তে থাকে | 

             আজি মনৰ জীৱনৰ প্রথমটো ইন্টাৰভিউ | সি কেতিয়াওঁ ভৱা নাছিলে যে ৰিক্সাসামৰি সি এদিন দামী পোছাক পিন্ধী ইন্টাৰভিউত বহিব | সেইদিনা ময়ূৰীয়ে কিনি দিয়া কলা ৰং ৰ পেন্ট আৰু আকাশী ৰংৰ চাৰ্ট সি পিন্ধী ল'লে | ভৰিত কলা জোতা | ময়ূৰীৰ গাড়ীৰ হৰ্ণ শুনি মন ওলাই গ'ল | সন্মুখত মনক আজি তেনে ৰূপত দেখি ময়ূৰী আচৰিত হ'ল |

- বাহঃ , হেণ্ডচাম |

- এই ময়ূৰী কি চাই আছা ?

- তোমাক চাইছোঁ |

- কিয়

- এইজন হে মোৰ প্রকৃত মন | মই বহুত সুখী মন | মানুহে নিজক সলনি কৰিব লাগে | আহা বহা |

মনে গাড়ীত বহিলে | আৰু এটা নতুন দিগন্তৰ আশাত সিহতে যাত্রা কৰিলে |

                প্রেম হ'লে হব লাগে মন-ময়ূৰীৰ দৰে | নিজৰ প্রিয় জনৰ জীৱন সলনি কৰি দিব পৰা প্রেম,প্রেৰনা হৈ জগত জিনাৰ সাহস দিয়া হ'ল প্রেম|

মনে ইন্টাৰভিউ দিলে | আৰু সিহঁ‌ত ওলাই আহিল | 

আজি ও মনক লৈ ময়ূৰীৰ অকমান ফুৰিব মন গৈছে | সেয়েহে সিহঁ‌তে সিদ্ধান্ত ল'লে সিহতে আজি সোনাপুৰৰ ৰ'জ ভেলি ৰিচৰ্টত যাৱ | কথা মতে কাম সিহঁ‌তে মনে বিচৰা ঠাইত গৈ ওলাল |

তেনেতে মনে দেখিছিল এজনী মৰম লগা সৰু ছোৱালীক এখন হাতত মাকে অইন খন হাতত দেউতাকে ধৰি লৈ আহিছিল |

- ময়ূৰী সৌৱা চোৱাচোন !

- কি !

- চোৱা না 

- ওৱাহঃ বা কি সুন্দৰ পৰিয়াল |

- উম ভাল লাগিছে |

- আচলতে এইবিলাকে সুখ জানা |

- উম

- এদিন আমাৰ ও এনেকুৱাই হব ন ?

- যদি নহয় |

- কিয় নহব |

- যদি মই সন্তান জন্মদিব নোৱাৰো তেতিয়া তুমিটো চাগে মোক ডিভ'ৰ্চ দিবা নাইবা অইন এজনী বিয়া পাতিবা |

- কি ! ময়ূৰী তুমি মোক তেনেকে ভাৱিলা ?

- নাই ,সমাজ খন দেখিছোঁ যে সেয়েহে ,,,,,

- চোৱা ময়ূৰী সন্তান ভগবানৰ দান | আৰু এটা কথা তুমি সন্তান জন্ম দিব নোৱাৰিলা বুলি মই অন্যএজনীক চপাই লম এয়া কেনে কথা | এজন অনাথ শিশুক নিজৰ কৰিব পাৰি |

- মন 

- কোৱা 

- সেইকাৰনে তোমাক মই তোমাক ভালপাওঁ |

- সেইবোৰ বাদ দিয়া ,এটা কথা কোৱা তোমাক কি লাগিব ?

- মানে ?

- মাইনা নে বাবু ?

- মাইনা !

- কি !

- উম 

- ওৱাহঃ আমাৰ ইমান মিল নে |

        ইটো সিটো বহু কথা পতাৰ পাছত ৰঙীন সন্ধিয়া সিহঁ‌তে তাৰ পৰা বিদায় ল'লে | কাজলী মেঘৰ আৰে আৰে ৰঙা বেলিৰ বিদায় লগন | সুন্দৰ মূহুৰ্ত্তবোৰ এৰি বিদায় মাগিছিল এহাল শান্তিৰ বানী লৈ ফুৰা প্রেমিক প্রেমিকাই | স্বৰ্গীয় সুখৰ চাকনৈয়াত সুমধুৰ নৃত্য প্রেমিকাৰ সোনবৰনীয়া হাঁহি |

             ময়ূৰীয়ে মনক ৰুমত নমাই নিজৰ ঘৰলৈ গৈ আছিল | তেনেতে ইন্সপেক্টৰ মনে ময়ূৰীৰ গাড়ী খন দেখি তাইক চিঞঁৰিলে |

- ময়ূৰী ,ৰোৱা ময়ূৰী

কিন্তু ময়ূৰীয়ে নৰল | তাই যিমান পাৰে সিমান স্পীডত গাড়ী চলালে |লগে লগে ইন্সপেক্টৰ মনে ও যিমান পাৰে সিমান স্পীডত বাইক চলালে | আৰু কিছু দূৰ আহি সি তাইৰ গাড়ীৰ সন্মুখত বাইক ৰখাই দিলে | ময়ূৰীৰ বুকুখন কপিছিল | তাই গাড়ীৰ পৰা নামি আহিলে |

সি তাইৰ কাষলৈ আহিলে |

- ময়ূৰী মোক ক্ষমা কৰি দিয়া |

- মই ক্ষমা কৰাৰ যোগ্য নহয় |

- ময়ূৰী সেইদিনা মায়ে তোমাক কৰা ব্যৱহাৰৰ বাবে মই দুখী

- নহয় মই দুখী ,মই হে তোমাক নষ্ট কৰিছোঁ |তুমি এতিয়াৰ পৰা মোক লগ কৰাৰ চেষ্টা নকৰিবা মন |

- বাহঃ বাহঃ ময়ূৰী | পাহৰি গ'লা মই তোমাৰ দেউতাৰ অপৰাধী বিচাৰি কিমান কষ্ট কৰিলোঁ |

- নাই পাহৰা | সেয়া এজন নিষ্ঠাবান পুলিছ অফিচাৰ হিচাপে তোমাৰ দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্য |

- কিন্তু মোৰ ভালপোৱা বোৰ |

- ভালপোৱা ! সেইদিনা মায়ে মোক কথা খিনি কওঁতে তুমি মাক কিবা প্রত্যুত্তৰ দিছিলা ? মাত্র এজন কাপুৰুষ ৰ দৰে নিঠৰ হৈ আছিলা | গতিকে মই বিচাৰিম মোৰ জীৱনত যেন কেতিয়াওঁ তুমি বাধা হৈ থিয় নিদিয়া | আহোঁ 

- ময়ূৰী 

- গোডবাই মন | মই সেই অপমান নাপাহৰো |

- ময়ূৰী এয়া চোৱা মই তোমাক ভালপাওঁ |

 ময়ূৰীয়ে চিঞঁৰি দিলে |

- নাই,,,,,,,

আকাশ বতাহ কপি গৈছিল নাই-নাই-নাই প্রতিধ্বনি |

                             ক্ৰমশঃ ✍🏻 ৰাগ ৰঞ্জন

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page