মন ময়ূৰীৰ বিয়া (খণ্ড নং ১৮)

- অ মই

- ভাইটি !

- হব মোক ভাইটি বুলি মাতি লাজ নিদিবি |

- কি ?

- অ তই নাজান যে তোৰ ভুলৰ বাবে আমি কিমান সাস্তি পাইছোঁ |

- সেয়া মই ভুল কৰা নাই ভাইটি,মই হত্যাকাৰী নহয় প্রমান হৈ গ'ল | তই এই ক'ম্পানীৰ ?

- মেনেজিং ডাইৰেক্টৰৰ জোৱাই |

- কি !

- মই শুনিছিলো আজি আমাৰ ক'ম্পানীত এজন নতুন মেনেজাৰ আহিব | সম্ভৱ সেইজনে তই ?

- অ অ মই ভাইটি | তই বিয়া পাতিলি নেকি ভাইটি ?

- নাই পতা | কিন্তু পাতিম সোনকালে | মোক এতিয়া টকাই পাগল কৰি পেলাইছে | মই মাত্র টকা চিনি পাওঁ |

- আৰু ভন্টি ?

- তই কি গমে পোৱা নাই ? তই এইখন অসমতে থাক নে ? তাই,এতিয়া অসমৰ জনপ্রিয় গায়িকা মিছ তৰালি |

- তাইৰ চকু ?

- তাই এতিয়া সম্পূৰ্ণ দেখা পাই | আজি পোন্ধৰ দিন হ'ল তাইৰ অপাৰেচন হ'ল |

- কি !

মনৰ মনত বহুত আনন্দ লাগিল | হাৰে তাৰ মৰম লগা ভনীয়েক জনীয়ে এতিয়া সকলো দেখে | তাক এ দেখিব | তাৰ যে কিমান আনন্দ লাগিল |  সি যেন এতিয়াই তাৰ ভনীয়েকৰ ওচৰত যাৱ | তাইক এবাৰ দেখা কৰিব |

- ভাইটি তহতে ক'ত থাক ?

- আমবাৰীত | 

- মই এবাৰ ভন্টিক চাব পাৰিম নে ভাইটি ? মাত্র এবাৰ |

- নিশ্চয় আহিবি সন্ধিয়া | এতিয়া কাম কৰ ,শুভেচ্ছা থাকিল |

- ভাইটি,,,,,

          সি গ'ল গৈ | মনৰ বুকু খন শোকে খু্ন্দা মাৰি ধৰিলে | যিজন ল'ৰাই দাদা দাদা বুলি চিঞঁৰি আছিলে সেইজন ল'ৰা ৰ মুখৰ পৰা আজি দাদা শব্দটো শুনিবলৈ ইমান অপেক্ষা কৰিব লগা হৈছে | সি আজি তৰালি ক লগ কৰিব যাৱ | হাৰে তাৰ ভন্টিয়ে দেখা পায় | এয়া যে সি বিশ্বাস কৰিব পৰা নাই |

        মনৰ প্রথম দিনৰ কাম শেষ | সি অফিচৰ পৰা ওলালে | সি ময়ূৰীক ফোন কৰি মাতিছিলে | ইতিমধ্যে ময়ূৰীয়ে তাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিলে অফিচৰ সন্মুখতে |  তাক দেখি ময়ূৰীয়ে এটা মিঠা হাঁহিৰে সুধিলে |

- মন কেনেকুৱা লাগিল আজি |

- ময়ূৰী আজি মোৰ দিনটো বহুত ভাল | বহুত

- কি হ'ল নো ?

- ভাইটিক লগ পালো সি হেনো এই ক'ম্পানীৰ মেনেজিং ডাইৰেক্টৰৰ জোৱাই |

- কি ?

- অ ,আৰু কি জানা মোৰ ভন্টিয়ে হেনো এতিয়া চকুৰে দেখা পাই |

- সঁচাই

- উম সঁচাই |

- ময়ূৰী আমবাৰীত ভন্টি থাকে আমি এপাক সোমাই যাম ব'লা |

        মনৰ মনটো আজি উগুল থুগুল | সি যে আজি আনন্দত আত্মাহাৰা হৈছে | তাৰ মৰমৰ ভনীয়েকে আজি তাক প্রথম দেখিব | উফ ! কিমান যে ভাল লাগিব | তাৰ সুখত ময়ূৰীৰ মুখেৰে হাঁহি বাগৰিলে | কিমান হেপাঁহ এইজন মানুহৰ | কিছু সময় যোৱাৰ পাছত ভায়েকে দিয়া এদ্রেছ মৰ্মে সিহতে সেই প্রকাণ্ড অট্রালিকাত সোমাল |

ক্ৰিং ক্ৰিং ক্ৰিং 

মনে কলিং বেলটো তিপি অপেক্ষা কৰিলে | দৰ্জা খন খোল খালে | 

- কোন ?

এই মাতটো মনৰ চিনাকী লাগিল | তাই সম্পূৰ্ণ ৰূপে ওলাই আহিল |

- ভন্টি !

- তই,,,,,

- অ মই মই তোৰ ডাঙৰ দা

- কি ?

- অ মই ভন্টি |

তৰালিয়ে দৌৰি আহি বুকুৰ মাজত সোমাল |

- দাদা তই মোক এৰি ক'ত আছিলি ? বহুত বিচাৰি ফুৰিছোঁ অ তোক |

তৰালিয়ে কান্দিছিল |

- হেই ভন্টি মই,ও তোক বিচাৰি আছিলো অ | মই বহুত কষ্টত আছিলো অ,এবাৰ তোক চোৱাৰ হেপাঁহত |

ময়ূৰীয়ে মন তৰালিৰ ফালে চাই মাত্র চকুলো টুকিছে | এয়াই প্রকৃত ভাতৃ-ভগ্নীৰ মৰম |

- দাদা তোক পুলিছে বহুত পিতিছিল ন ?

- নাই অ ভন্টি মই হত্যাকাৰী নহয় |

- মই জানো অ দাদা | মই তোক বুজি পাওঁ নহয় | তোৰ বুকু খনৰ মাজত শুৱলৈ মই সদায় বিচাৰি থাকো অ দাদা |

- মোৰো বুকুখন খালি খালি লাগি থাকে অ ভন্টি |

- চাওঁ এবাৰ তোৰ মুখ খনি ভালকৈ চাওঁ | দাদা তই ইমান ধুনীয়া নে ? এখন তেনে সহজ সৰল মুখ তোৰ |

- তই মোক দেখিছ ভন্টি ! তই সঁচাই দেখিছ ?

- উম সঁচাই দেখিছোঁ | মোৰ চকু ভাল হ'ল |

         মনে চকুৰ পানী খিনি মছি ল'লে | সি ময়ূৰীক ওচৰলে আনিলে |

- দাদা এখেত ?

- এয়া তোৰ নবৌ ভন্টি | ময়ূৰী কাকতি গুৱাহাটী ইউনিভাৰচিটিৰ অধ্যাপিকা |

- কি ! নবৌ,,, বাহঃ বহুত ধুনীয়া মোৰ নবৌ জনী |

- ভন্টি তুমি যে মোতকৈ বেছি ধুনীয়া |

ময়ূৰীয়ে তৰালিৰ গাল খনত হাত খন থৈ কৈছিল |

- ইছঃ মই ধুনীয়া নহয় |

- হব তই লাজ কৰিব নালাগে |

মনে কৈছিল তৰালিক |

- অ মই পাহৰিয়ে গৈছিলোঁ | দাদা আহ ভিতৰত আহ,নবৌ আহক |

মন আৰু ময়ূৰী ভিতৰত সোমাই গল | এটা আভিজাত্য কোঠা ,সুন্দৰ ভাৱে সজাই থোৱা আছিলে | যি কোঠাত সুন্দৰ সুন্দৰ ফুলৰ থোপা,অসমীয়াৰ সম্পদ ফুলাম জাপি সজাই থোৱা আছিল |

- দাদা তই আমাৰ থকা ঠাইৰ কেনেকে পালি ?

- ভাইটিয়ে দিলে |

- তই সৰু দাক লগ পাইছিলি ?

- পাইছিলোঁ,কিন্তু সি বহুত সলনি হ'ল অ |

- দাদা মই ইয়াত কষ্টত আছোঁ | হয় মই চকুৰে দেখিছোঁ,কিন্তু চকুৰে দেখাই জানো সুখ ?

- ভন্টি ,তই হেনো এতিয়া অসমৰ এজনী জনপ্রিয় গায়িকা ?

- হয় মই অসমৰ জনপ্রিয় গায়িকা,কিন্তু কি হব,মোৰ ভিতৰৰ মানুহ জনীৰ কথা বহুতে নাজানে |

মনে তাইৰ কাষলৈ গৈছিল | তাইৰ মূৰত আলফুলাই সুধিছিল |

- ক'চোন ভন্টি কি হ'ল তোৰ |

- একো নাই দাদা,ভাৱিছিলো এদিন জীৱনত সুখ আহিব | কিন্তু নাই মই কেতিয়াবা আত্মাহত্যা কৰিব লাগিব |

- ঐ চুপ | আৰু নকবি ভন্টি,আৰু নকবি ! তোক এই দুখন হাতেৰে মই কষ্ট কৰি ডাঙৰ কৰিছোঁ | এনেকে অকালতে মৰি যাৱ নিদিওঁ তোক |

মনৰ আবেগৰ ধৌ দেখি ,তৰালিয়ে জোৰকৈ হাঁহিলে 

- দাদা মই,ধেমালি কৰিছোঁ অ,মই তোৰ সেই আগৰ মৰম বোৰ আছে নে ! তাক পৰীক্ষা হে কৰিলো |

- দুষ্ট ছোৱালী |

মনে তাইক আকৌ সাৱতি লৈছিল |

- ভন্টি এতিয়া আমি যাওঁগৈ,আকৌ আহিম তোৰ ওচৰত সদায় সুখীহৈ থাক | আৰু অতি সোনকালে তোক মোৰ ওচৰত লৈ যাম |

- উম হব,মই তোৰ ওচৰত যাম দাদা |

- ভন্টি আহো,আকৌ লগ পাম |

ময়ূৰীয়ে তৰালিক কৈছিল |

- উম ঠিক আছে নবৌ |

            তৰালিয়ে চাই আছিলে,সিহত গৈ গাড়ীত বহিল | মন যোৱাৰ পাছত তৰালিয়ে হুকহুকাই কান্দিলে |  " মোক ইয়াৰ পৰা লৈ যা অ দাদা,মোক লৈ যা,ইয়াত মই পিঞ্জৰাত বন্দী অসহায় হৰিনী ,মই সঁচাই কষ্টত আছো অ দাদা,সঁচাই "

তাই মাত্র মনে দুখ পাব বুলি কথাবোৰ লুকাই থলে |

- তোমাৰ ভন্টি কিন্তু বহুত ধুনীয়া |

- হাৰে ককায়েক বেয়া নেকি ?

- মানে তুমি ?

- উম মই আকৌ |

- তুমি একেবাৰে বেয়া দেখিবলৈ |

- অহ,ধন্যবাদ | গাড়ী ৰখোৱা

- কিয় ?

- মই খোজ কাঢ়ি যাম,বেয়া মানুহ এজনৰ লগত ধুনীয়া,মানুহ জনী যাৱ নালাগে |

- কি 

ময়ূৰীয়ে জোৰকৈ হাঁহি দিলে | আৰু মনৰ মুখ খন চালে,বৰষুণ আহিব চাগে | একদম কলীয়া মেঘে আকাশ ধাকিছে |

- মন শুনাছোন |

- কোৱা 

- বাপৰে খং উঠিছে তোমাৰ ?

- নাই কোৱা |

- শুনা মোৰ এজন মানুহক বহুত ভাল লাগে জানা ! বহুত মৰম লগা,বহুত অভিমানী সেই মানুহ জন |

মনৰ যেন লাহে লাহে খং চুলিৰ আগপালে | সি এতিয়া ধৰ্য্য হেৰুৱাই পেলাব |

- কেবল খাওঁতে,বহোতে,শুৱতে তেওঁৰে ছৱি দুনয়নত | যেন তেওঁ মোক গ্রাস কৰি পেলাইছে প্রেমেৰে |

- কোন সেইজন ?

মনে চিঞঁৰি উঠিলে |

- মই তেওঁক পাব বিচাৰো,তেওঁৰ বুকুৰ উষ্ণতা পাব বিচাৰো |

- মই পাগল হৈ যাম এতিয়া কোন সেইটো ? তাক মই,এতিয়া ,,,,

- সেইজন মোৰ হৃদয়ৰ ৰজা " মন " মোৰ মন |

- উফঃ মানুহ মাৰি দিবা দে | মই ভাৱিছিলোঁ তুমি

- ধেই পাগল নেকি !

- পাগলে দিয়া |

- বলা তেন্তে ডাইৰেক্ট তেজপুৰ |

- হব,মই তেজপুৰ যাৱ লগীয়া পাগল নহয় ,মই তোমাৰ পাগল |

- হয় নেকি মোৰ মৰমৰ পাগল |

                     মই হম ৰজা

                            তুমি হবা ৰানী

                    আমাৰ কাহিনী

                              আমাৰ পোনা দুটিক কম |

       মনৰ দুচকুত ভাহি থাকিলে মাত্র তাৰ মৰমৰ ভন্টি তৰালিৰ প্রতিচ্ছৱি | তাই যে আজি দুচকুৰ পোহৰ খিনি ঘূৰাই পালে | বহুত মৰম লগা হৈ উঠিছে তাই | কিন্তু তৰালিয়ে যে ক'লে " তাই বহুত কষ্টত আছে ! " তাই সঁচাই কষ্টত আছে নেকি ? হেই নাই,তাই পিছত আকৌ হাঁহি হাঁহি ক'লে তাই পৰীক্ষা হে কৰিছিল | সঁচাই তাৰ ভনী জনী ও আজি নিজে স্বাবলম্বী | মাক দেউতাকৰ মৃত্যুৰ পাছত সি কৰা কৰ্তব্য খিনিৰ বাবে আজি সিহত ইমান ডাঙৰ হ'ল | সি নহ'লে যে সিহতৰ অৱস্থা কি হ'ল হৈ সেয়া ভাৱিয়ে ভয় লাগে |

তেনেতে তাৰ ফোনটো বাজিলে |

- হেল্ল'

- হেল্ল' ছাৰ শুলে নে ?

- হব মোক ছাৰ বুলি ঠাট্রা কৰিব নালাগে |

- কিয় এতিয়া মই তোমাৰ অফিচত গ'লে তোমাক ছাৰ বুলিয়ে কব লাগিব |

- ফাল্টু কথা বাদ দিয়া ,কি কৰিছা ?

- ফুটবল খেলি আছোঁ

- কি ?

- আচৰিত হ'লা যে ?

- এই ৰাতি কোন ফুটবল খেলিবলৈ তুমি !

- পাগল হোৱা নাইটো,তেনেকে কব খুজিছা ন ?

- অ তাকে কব খুজিছোঁ |

- ঠিক আছে ,পাগল মই নহয় তুমি !

- কিয়

- মই ফুটবল খেলি আছিলোঁ |

- ধেইট , কি কথা কোৱা অ |

- অ মোবাইলত গেম খেলিছোঁ,ফুটবল | মই মেছি আৰু তুমি ৰ'নাল্ডো

- হব হব,বৰ মেছি ওলাইছে |

- অ শুনা আকৌ

- কি ?

- আজি বিশ্বকাপৰ ছেমি ফাইনেলত ইণ্ডিয়া হাৰিলে নিউজিলেণ্ডৰ লগত  | বহুত বেয়া লাগিছে জানা |

- তুমি ক্ৰিকেট ও চোৱা ?

- উম কিয় অকল মই নহয় মোৰ দৰে বহুজনী ছোৱালী ক্ৰিকেট অনুৰাগী |

- উম জানো 

- খেলখন কোহলি ,ৰোহিত শৰ্মাই একো কৰিব নোৱাৰৈ বাবে এনে হ'ল |

- হব খেল পথাৰত নমা জনে হে জানে যুদ্ধ কিমান কঠিন আছিল | তুমি মই কি জানিম ,যেনেকে পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হোৱা জনে হে জানে পেপাৰ খন কিমান তান | তেখেত সকলেওঁ চেষ্টা কৰিছিল দেশক জিকাব,কিন্তু কি কৰিব | উপায় নাই |

- বাহঃ ইমান ধুনীয়াকৈ বুজা নে কথাবোৰ |ঐশুনা

- কি কোৱা

- কাইলৈ মায়ে তোমাক মাতিছে |

- মই নাযাওঁ দে

- কিয় ?

- মোৰ ভয় লাগে |

- কিয় আমাৰ মা বাঘ নেকি ? যে তোমাক চোবাই খাব |

- কি যে কোৱা তুমি

- তেন্তে কিয় নাহো কৈছা ?

- হব দিয়া যাম |

- চিউৰ ?

- চিউৰ পাগলী |

              প্রেম এনেকুৱাই যেতিয়া ইজনে সিজনৰ ওচৰত সহজ হয়,তেতিয়া দৰকাৰী অদৰকাৰী এনেকুৱা বহুত কথাই ওলাই | আচলতে এনেবোৰ কথাৰ মাজত সোমাই থাকে বহুত মৰম ,বহুত ভালপোৱাঁ | পৃথিৱীৰ প্রত্যক নাৰীৰ সপোন থাকে নিজৰ মানুহ জনৰ লগত ভাল লগা কথাবোৰ যেন মুক্ত মনে প্রকাশ কৰিব পাৰে | ঠিক তেনেদৰে প্রত্যেক পুৰুষৰ ও একে বাসনা | সহজ সৰল ভাষাৰ মাজেৰে বাস্তৱ জীৱনৰ ভাল লগা অনুভুতিৰে এনেকে আগুৱাইছে মন ময়ূৰীৰ প্রেম | আজি মনৰ বুকু খন দুৰু দুৰু কপিছে | কাৰন আজি ময়ূৰীৰ মাকৰ আমন্ত্রন ক্ৰমে সি ময়ূৰী হতৰ ঘৰত যাব | জীৱনৰ এয়া প্রথম অইন এটা নতুন অভিজ্ঞতা | কি পিন্ধিৱ বাৰু সি ! ভাৱি থাকিলে | শেষত ময়ূৰীয়ে পচন্দ কৰি দিয়া বগা ৰং ৰ টিচাৰ্ট আৰু কলা লংপেন্ট পিন্ধি সি ওলাল | 

     ময়ূৰীয়ে বাৰে বাৰে পদুলি মুখত অপেক্ষা কৰিছে ! মনলৈ | তাইৰ সপোনৰ ,তাইৰ মৰমৰ মন | যি এজন মানুহক তাই দিনে নিশাই গঢ় দিছে |

                    তুমি আহিবা বুলি চেনাই

                       মোৰ পদুলিলে বুলি

                         তলভৰি থকা বকুলৰে

                       ফুল গচকি |

- ময়ূৰী !

- ওৱাহঃ হিৰ' পালাহি 

- উম পালো,

- আহা তোমাৰে অপেক্ষাত প্রিয়তম 

- হেৰি মানে,,,,

- কি হেৰি মানে ?

- নাযাওঁ নেকি ?

- কিয় 

- ভয় লাগেছোন |

- আহা বুলি কৈছোঁ নে ! নাটক নকৰিবা

ময়ূৰীয়ে চকুৰ পতা বহল কৰি ক'লে |

- নকৰো মই চম্পক শৰ্মা,মৃদুল ভূঞা নহয় |

- উফঃ তুমি যে আৰু |

- কৃষ্ণ ! তুমি হে জানা আৰু

- কি হ'ল

- একো নাই ব'লা |

তেনেতে ময়ূৰী হতৰ ঘৰৰ অষ্ট্রেলিয়ান কুকুৰটো ই ভুকিব ধৰিলে |

- অ মা মৰিলো

মনে আকৌ পিছলৈ দৌৰ মাৰিলে |

ময়ূৰীয়ে হাঁহি হাঁহি মুখত হাত দি মাতিলে |

- আহা একো নহয় মই আছো ন ?

- এইটো,,, মোৰ মোৰ ভয় লাগে ময়ূৰী

- আহা কি যে হব তোমাৰ লগতো |

মনে মনে ভয় ভয় কৈ ময়ূৰী হতৰ কোঠাত সোমাল | সি ভয় খালে ময়ূৰীৰ মাকে বা কি কয় ! সি কি উত্তৰ দিব জানো |

- ময়ূৰী

- কোৱা

- তুমি মোক আগতে কব নোৱাৰিলা নেকি ?

- কি কব নোৱাৰিলো

- মায়ে মোক সুধিব ! মই কি উত্তৰ দিম

- হে ভগবান ! তুমি পৰীক্ষা দিব আহিছা নেকি ?

- নহয় মানে আগতে কইনা চোৱা অভ্যাস নাইতো তাকে অকলে অকলে

- কি কইনা চাৱ আহিছা ?

ময়ূৰীয়ে জোৰকৈ হাঁহি দিলে | মনে যে আজি কি বকিছে নহয় |

- তুমি বহা মই চাহ কৰো

- নাই মোৰ কাষত থাকাছোন অকমান 

- হব ভয় নকৰিব নালাগে বাবা,মোৰ মা বাঘ নহয়.|

কথা খিনি কৈ ময়ূৰী ভিতৰত গ'ল | মনৰ অৱস্থা কাহিল | আজি হে ভাল পাল্লাত পৰিছে সি | এনেকুৱা লাগিছে যেন এতিয়াই দৌৰ মাৰিব ময়ূৰীৰ ঘৰৰ পৰা | তেনেতে ময়ূৰীৰ মাক কোঠা সোমায় আহিল | ময়ূৰীৰ মাকক দেখাৰ লগে লগে সি থিয় হৈ কিবাকে নমস্কাৰ জনালে |

- হব বহা

ময়ূৰীৰ মাকে ক'লে |

- তোমাৰ নাম

- মন ,মন কলিতা |

- ঘৰত কোন কোন আছে ?

- ভন্টি,ভাইটি আৰু মই |

- তোমাৰ ইমান সাহস যে তুমি মোৰ ছোৱালী ভাল পালা ?

মন ভয়ত পেপুৱা লাগিল |

- মই অকলে নহয় ময়ূৰী ,ময়ূৰী ও মোক ভালপায়

- মই তোমাৰ কথা সুধিছোঁ

- পাওঁ,মই ও ভালপাওঁ

- তুমি কি কৰা ?

- মেনেজাৰ ক'ম্পানীৰ

- আচ্ছা ! কিমান বছৰ হ'ল ?

- সোমাইছো মাত্র

- আগতে কি কৰিছিলা ?

- ৰিক্সা চলাইছিলোঁ

- কি ! তুমি কেনেকে সাহস কৰিলা এজন ৰিক্সাৱালা হৈ ইউনিভাৰচিটিৰ অধ্যাপিকা এজনীক বিয়া পতাৰ !

মন আচৰিত | সি যেন ভৱাবোৰ হব গৈ আছে |নাই সিওঁ উত্তৰ বোৰ সাহসত দিব লাগিব |

- এয়া সাহসৰ কথা নহয় এয়া ভালপোৱা

- ভালপোৱাৰে মানুহ খাই জীয়াই থাকিব পাৰে নেকি ?

- খুড়ীদেউ 

- চুপ ! তাইৰ আৰু তোমাৰ মাজত আকাশ পাতল প্রভেদ | যি সম্পৰ্ক অসম্ভৱ |

মনৰ চকুৰ সন্মুখত যেন বিজুলি ধেৰকনিৰ পোহৰ পৰিল |

- কিন্তু তাইক এৰি এতিয়া মই

- আচলতে তুমি তাইৰ প্রেমত পৰা নাই | তুমি তাইৰ চাকৰিৰ প্রেমত পৰিছা ! তাইৰ সম্পত্তিৰ প্রেমত পৰিছা |

- এয়া মিছা কথা | এয়া মিছা অপবাদ দিছে আপুনি

- মিছা ! এয়াই ধ্রুৱ সত্য | এই মূহুৰ্ত্তৰ পৰা তুমি ময়ূৰীক পাহৰি যোৱা |

- নাই,মই তাইক পাহৰিব নোৱাৰো,কেতিয়াওঁ নোৱাৰো | কিন্তু এটা কথা মনত ৰাখিব দুখীয়া হব পাৰো কেতিয়াওঁ অইনৰ টকাৰ লোভ কৰি পোৱা নাই | নিজে যিমান খিনি উপাৰ্জন কৰিব পাৰো তাতে সন্তুষ্ট থাকো |

- হব মই মানুহৰ মুখ দেখিলে গৰ্ভ চিনি পাওঁ |

- ঠিক আছে,এয়াই জীৱনৰ শেষ আশা আছিল | কিন্তু ভুলটো নাভাবিব মই ময়ূৰীৰ টকাৰ প্রেমত পৰিছোঁ,মই তাইৰ প্রেমত পৰিছোঁ কাৰন তাই এজনি সহজ সৰল অন্তৰৰ ছোৱালী | তাইৰ দৰে এজনী ছোৱালী জীৱনত থাকিলে নাখাই থাকি ও শান্তি আছে | আহো,কিন্তু এটা কথা মনত ৰাখিব মৃত্যু পৰ্যন্ত মই ময়ূৰীক ভালপায় থাকিম | মোৰ প্রেম সেইদিনা শেষ হব যিদিনা মোৰ উশাহৰ মৃত্যু হব | আহো ,,,,,,,,,,, ||

                                                     ক্ৰমশঃ

 ✍🏻 ৰাগ ৰঞ্জন

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page