সৰস্বতী পুজাৰ সৌন্দৰ্য্য প্রতিযোগিতাত অপমানিত এগৰাকী যুৱতী

মিলনপুৰ গাওঁৰ এখন সাধাৰন ঘৰৰ ছোৱালী নিকিতা | ঘৰ খনৰ আটায়েৰে মৰমৰ তাই | মৰমত ডাঙৰ হোৱা নিকিতাই বুজি নাপায় ঘাট-প্রতিঘাট , যন্ত্রনাৰ সংজ্ঞা | দেখা পোৱা নাই নিজৰ চকুত দুখৰ চকুলো | 

নিকিতাৰ দেউতাক ব্যক্তিগত খণ্ডৰ কোম্পানীৰ কৰ্মচাৰী | মাতৃ ঘৰৰ গৃহিনী | অকমান প্রাপ্যতে সন্তুষ্ট থকা এখন সুখৰ ঘৰ | বহু কষ্ট কৰি হলেও দেউতাকে তাইৰ দৈনন্দিন অভাৱ সমূহ পুৰন কৰি আহিছে |  তাইৰ মনত আছে তাইৰ ৮ বছৰ বয়সত মাক-দেউতাকে কৰা কিছু গোপন আলোচনা -

- তৰা , 

নিকিতাৰ মাকক দেউতাকে যেন কিবা কৱ বিচাৰিছে ,,,,,

- কওঁক

- আমাৰ জীৱনত মাইনা আহিলে,,,,

নিকিতাক ঘৰত মাক-দেউতাকে মাইনা বুলি মাতিছিলে |

- হয় | কিন্তু মই ভগৱানে দিলে আৰু এটি ল'ৰা সন্তান বিছাৰো |

নিকিতাৰ মাকে দেউতাকক কৈছিলে,,,,

- নাই আমাক আৰু সন্তান নালাগে | মাইনাক লৈ মই জীয়াই থাকিৱ বিছাৰো |

- কিন্তু বংশ ৰক্ষা কোনে কৰিৱ ?

- কিয় ! মাইনা ,তাইটো আমাৰে সন্তান,,,আমাৰ তেজ মঙহৰ লগত তাইৰ মধুৰ সংম্পৰ্ক আছে | হয় এদিন তাই বেলেগৰ বোৱাৰী হৱ সচা কিন্তু তাইৰ সন্তানটো আমাৰে হৱ |

- আপুনি ?

- অ তৰা | মই মাইনাক ভালকে খুৱাৱ পিন্ধাৱ পাৰিম | কিন্তু আৰু এটি সন্তান আমাৰ জীৱনলৈ আহিলে মোৰ ঘৰ চলোৱাত অসুবিধা হৱ | যৌৱনৰ ভোক গুছাৱৰ কাৰনে মই আন এটি সন্তান জন্ম দি তাৰ পাপৰ বোজা লৱ নোৱাৰো তৰা | মাইনাই মোৰ আশা ভৰষা |

তুমি সোণ আমাৰে মৰমৰ

সুখে দুখে প্রতিটো চেনেহৰ ,,,,

তাই তেতিয়া দেউতাকৰ কথাৰ অৰ্থবোৰ বুজা নাছিল যদিও আজি বুজা হ'ল | তাই বুজি পালে যে তাইৰ দেউতাক আদৰ্শৰ প্রতিক |

সময় বাগৰিছিল | মাইনা কলেজ পালে | তাই ঘৰৰ মৰমৰ | কিন্তু বাহিৰত যেন তাই আনৰ হাঁহিয়তিৰ পাত্র তেনে অনুভৱ হয় |

আজি সৰস্বতী পূজা | সিহতৰ কলেজত ও ব্যতিক্রমী ৰূপত আয়োজন কৰিছে পূজা | যথা সময়ত তাই ও সাধাৰন ভাবে সাজি কাছি পূজাস্থলীলৈ আহিলে | দেখিলে কেৱল ডেকা গাভৰুৰ জাক | সকলোৱে যিমান পাৰি সিমান ধুনীয়া হৈ আহিছে | নিকিতাৰ ইমান সাজি আহিবলৈও সামৰ্থ নাই | কিন্তু তাই যিখিনি পাইছে তাতে আছে সন্তুষ্টিৰ হাহি |

সিহতৰ কলেজত আহি পালে দুটামান ব্যক্তিগত চেনেলৰ কেমেৰা মেন লগতে সাংবাদিক | উদ্দেশ্য ব্যক্তিগত চেনেলে আয়োজন কৰা সৌন্দৰ্য্য প্রতিযোগিতাৰ বাবে সুন্দৰী বিছাৰি এই অভিযান | 

সকলোৰে মন এবাৰ টেলিভিছনৰ পৰ্দাত নিজকে চাব পৰা হলে | সেই মনৰ ব্যতিক্রম নহল নিকিতাৰ ও | তাই যেন দৌৰি দৌৰি গৈ মাক আৰু দেউতাকক কব চোৱা আজি মই টেলিভিছনত উঠিছো |

- তোমালোক এইফালে আহা 

কেমেৰামেন কেইজনীমান ধুনীয়া ছোৱালীক উদ্দেশী কোৱা কথা |

- তুমি বহুত ধুনীয়া | তাতে তোমাক এই কাপোৰ জোৰেৰে আৰু ধুনীয়া লাগিছে | আজি আমাৰ সৌন্দৰ্য্য প্রতিযোগিতাত তুমি এজনী ধুনীয়া ছোৱালী হৈ অংশগ্রহন কৰিছা | তোমাৰ ব্যক্তিগত ভনুভৱ জনোৱা ?

কলেজৰ ভিতৰত ধুনীয়া নিহাৰিকাক সাংবাদিকৰ প্রশ্ন |>

নিকিতাই বহুত চেষ্টা কৰিলে কেমেৰাৰ সন্মুখত যোৱাৰ বাবে | কিন্তু তাই আগত গলে কেমেৰামেনে কেমেৰাটো ঘুৰাই দিয়ে |

তাইৰ আৰু সহ্য নহল | তাই কেমেৰামেনৰ কাষত গৈ কেমেৰামেনক সুধিলে |

- দাদা মই কেমেৰাৰ আগত আহিলে আপুনি কেমেৰাটো ঘূৰাই দিয়ে যে,কিয় ?

- আমি মাত্র ধুনীয়া ছোৱালী বিছাৰি আছো |

কেমেৰামেনৰ ব্যস্ততা দেখুৱাই নিকিতালৈ বুলি উওৰ এয়া |

নিকিতাই যেন সকলো ফালে অন্ধকাৰ দেখিলে | সকলোৱে যেন তাইক বিকৃত অট্রহাস্য কৰি কৈ আছে |

- যা আগতে এবাৰ নিজৰ মুখ খন আইনাৰ সন্মুখত চাই আহ ! 

নিকিতাই আৰু ৰৱ নোৱাৰিলে যিমান পাৰি সিমান জলদি তাই ঘৰলৈ খোজ ললে | 

ঘৰ আহি তাই আইনাৰ সন্মুখত থিয় দি নিজৰ মুখখন চালে আৰু হুকহুকাই কান্দিব ধৰিলে ,,,,,

- ভগৱান মোক কিয় এনেকে জন্ম দিছিলা | কিয় মোক আনৰ হাঁহিয়তিৰ পাত্র কৰিলা | মই কি ভুল কৰিছিলো ভগৱান |

তাই সকলো কথা মাক দেউতাকক বিবৰি কলে | মাক দেউতাকে বহুত দুখ পালে |যিজনী ছোৱালীক কোনো দিনে কান্দিব দিয়া নাছিলে তাই আজি মাত্র ধুনীয়া নোহোৱা কাৰনে কান্দিব লগা হল |

নাকান্দিবাছোন মাজনী

নাকান্দিবাছোন,,,

ধুনীয়া নহয়

পবিত্র হৃদয়ৰে জগত জিনা,,,,

নাকান্দিবাছোন,,,,,,

মাক দেউতাকৰ বুজনিত,,,মৰমৰ দোলৰ মাজত মাইনা আকৌ আগৰ দৰে হ'ল | এতিয়া তাই আগৰ দৰে হাহি থাকে |

সময় গৈ থাকিল | চাওতে চাওতে আকৌ আহিল সৰস্বতী পূজা | এইবাৰ নিকিতাই সৰস্বতী পূজা নকৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছে |

- মাইনা পূজাত যোৱা সময় হ'ল |

- মা মই পূজা নকৰো এইবাৰ,,,,

- নাপায় মাইনা,সৰস্বতীক হেয় জ্ঞান কৰিৱ নাপায় |

- নহয় মা মোৰ মানসিকতাক আঘাত দিয়া মোৰ মন নাই |

- নহয় মাইনা সৰস্বতী পূজা হ'ল দেৱীক বছৰত সকলোবে এবাৰ পবিত্র অন্তৰেৰে আৰধনা কৰা | 

মাকৰ বুজনিৰ ফলত তাই যাবলৈ ওলাল | কাৰন তাই মাক দেউতাকৰ কথা কেতিয়াও অবজ্ঞা কৰি পোৱা নাই আজিও নকৰে | 

ঘৰতে মাকে বনোৱা ৰঙা ৰংৰ ফুল থকা ,বগা মেখেলা চাদৰ জোৰ পিন্ধি তাই গলগৈ | প্রকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্য বিলীন হৈছে আজি নিকিতাৰ দেহত |

লাহি পাহি খোজেৰে

কোন তুমি গাভৰু,,,

মোৰ শৰীৰত বিলালা

প্রেমৰ সোনাৰু,,,,

নিকিতাৰ সন্মুখত এখন মাৰুতি ৰৈ গল | তাইৰ যে ভয় লাগিব ধৰিলে কোন বাৰু | কিয় ৰৈ গল মাৰুতিখন | এই ঠাইখিনিত মানুহৰ জনবসতি পাতল |  মাৰুতিৰ পৰা এজন ডেকা ল'ৰা নামি আহিলে | কোন বাৰু এয়া,,,,,,

- নমস্কাৰ মই ৰঞ্জন ভৰদ্বাজ |

ডেকা ল'ৰাজনে নিকিতাক সম্বোধী কলে |

- কিন্তু,,,,,

- হয় তুমি মোক চিনি পোৱাত অসুবিধা পাইছা | কিন্তু তোমাক মই ভালদৰে চিনি পাও |

- কিন্তু আপুনি ?

- হয় মই সৌ হাইস্কুল খনৰ বিজ্ঞান শিক্ষক | আজি দুমাহ হল ইয়াত জইন কৰিবৰ | সদায় তোমাক লক্ষ্য কৰো মই | মনৰ কথা এটি কম বুলি ভাবি আছিলো তোমাক | আজি সুযোগ পালো,,,,

- আপুনি !

- না ভয় কৰিব নালাগে,,,, "তুমি সচাকৈ ধুনীয়া"

- কি কৈছে আপুনি !

নিকিতা উচুপ খাই উঠিল | ৰঞ্জন পাগল হোৱা নাইটো | তাইক কি ধুনীয়া দেখিলে বাৰু তেওঁ | ঠাট্রা কৰিব আহিছে দিব নেকি দুটামান গালি | শান্ত হৈ থকা বাবে সকলোৱে সুযোগ পায় | আৰু নহব ,,,,,

- মই তোমাক ভালপাওঁ | বিয়া কৰাব খোজো,,,,

- কি কৈছে আপুনি ! মোৰ দৰে ছোৱালী এজনীক আপোনাৰ ল'ৰা এজনে ! ধেমালী নকৰিব প্লীজ,,,,

- মই ধেমালী কৰা নাই তুমি সচাই ধুনীয়া | মই তোমাৰ সকলো তথ্য সংগ্রহ কৰিছো | তুমি সকলোতকে ধুনীয়া কাৰন তুমি পবিত্র হৃদয়ৰ গৰাকী | ধুনীয়াটো অহংকাৰৰ বস্তু নহয় | পৃথিৱীৰ প্রত্যকজন মানুহ ধুনীয়া | প্রত্যকজন মানুহৰ সৌন্দৰ্য্যতা বোৰ বেলেগ বেলেগ | এখন ধুনীয়া মুখত যেতিয়া এক্সিডেন্টৰ ডাগ পৰে তেতিয়া থাকে নে সেই সৌন্দৰ্য্য ?

- মই বৰ দুখীয়া ঘৰৰ ছোৱালী ! আপুনি যানো,,,,

- না মোক একো নালাগে | মোক লাগে মাত্র এজনী পতিব্রতা স্ত্ৰী | মই যানো তুমিয়ে সেইজনী | 

এদিনা খন সৰস্বতী পূজাত তাই কান্দিছিলে | কিন্তু এইবাৰ তাইতকে সুখী কোনো নহয় | কোনোবাই তাইক কৈছে তুমি সচাকৈ ধুনীয়া,,,, ৰঞ্জন ৰ দৰে এজন পতি আছে এতিয়া তাইৰ,,,,,,

ৰঞ্জন আৰু নিকিতাৰ এতিয়া এখন সুখৰ সংসাৰ | সিহতৰ জীৱনত আহিছে এটি মৰম লগা কনমানি নূপুৰ | হাহি জীৱন সজাইছে এতিয়া সিহতে |

এই ফালে এসময়ৰ কলেজৰ ধুনীয়া ছোৱালী নিহাৰিকাই কান্দি কান্দি অতিবাহিত কৰিছে জীৱন | নিজৰ ধুনীয়া চেহেৰাৰে এসময়ত বহুটো ডেকা লৰাক পাগল কৰা নিহাৰিকা এতিয়া এজন ধুনীয়া মদাহী বেকাৰৰ পত্নী |

দেহৰ সুন্দৰেৰে নহয়,মনৰ সুন্দৰেৰে জীৱন সজোৱা,,,,,,,,,,,

দেখিবা জীৱনটো ধুনীয়া হৈ পৰিছে |

( কাৰো মানসিকতাত আঘাট হনা লক্ষ্য মোৰ নহয় | )

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page