মন ময়ূৰীৰ বিয়া ( খণ্ড নং ৭ )

( ময়ূৰীৰ দেউতাকক কোনে হত্যা কৰিব পাৰে বাৰু ? তৰালি আৰু অংকিতৰ এতিয়া কি হব ? )

- হেৰা পকা আম দুটা মান দিয়াছোন 

তৰুন মাষ্টৰে ঘৈনীয়েকক কৈছিলে |

- কিয়,কৰিব নো ?

ঘৈনীয়েকৰ কথাত তৰুন মাষ্টৰে ক'লে

- আমাৰ তৰালী জনীলৈ লৈ যাওঁ,বতৰৰ ফল |

- আপুনি ও যে আৰু | তাই আম কেনেকে কাতি খাৱ ,যাওঁক আমাৰ তাত লৈ আহক | দুপৰীয়াৰ সাজ ও আমাৰ ঘৰতে খাৱ |

ঘৈনীয়েকৰ কথাত মাষ্টৰে ভালে পালে | মাষ্টৰে তৰালিৰ ঘৰলৈ আহিলে |

- আইজনী, তৰালি অ

তৰালি পানী গ্লাছটো খাৱ লৈছিলে হে মাত্র | তেনেতে আকৌ গ্লাছটো থৈ তৰালিয়ে মাত দিলে |

- সোমাই আহক | 

মাষ্টৰ সোমাই গ'ল | 

- আইজনী মই তৰুন বৰদেউতা হে |

লগে লগে মাষ্টৰৰ চকু গ'ল তেবুল খনত পানী গ্লাছটোৰ কাষতে থকা নিগনি মৰা দৰৱৰ পেকেটোলৈ |

- এয়া দৰৱ তই ক'ত পালি ?

তৰালিয়ে ভয় খালে |

- নাই বৰদেউতা খালী এয়া |

- পানী গ্লাছটো কিয় থৈছ ইয়াত ?

- খাৱলৈ |

- মোৰো বৰ পিয়াঁহ লাগিছে মই এ খাওঁ দে |

তৰালি চিঞঁৰি উঠিলে |

- নাই নাখাব বৰদেউতা

- কিন্তু কিয় !

- মই মানে তাত,,,,,,

- কি ক'

- দৰৱ মিহলি কৰি খাৱ ওলাইছিলোঁ |

- কি !পাগল হৈছ নেকি তই ? কি কৰিব ওলাইছ এইবোৰ | ঐ সৰু ককায়েৰাই এই ৰ'দ খনত তোৰ কাৰনে কাম বিচাৰি ওলাই গৈছে | ছিঃ ছিঃ নাপায় তৰালি নাপায় | 

- বৰদেউতা , কওঁকচোন মই কি লৈ জীয়াই থাকিম |ডাঙৰ দাৰ নিছিনাকৈ সৰু দা ও যদি এদিনা খন এনেকে কৰবাত মোৰ কথা চিন্তা নকৰি হেৰাই থাকে ,আপুনিয়ে কওঁক বৰ দেউতা মই কি লৈ জীয়াই থাকিম | কোনে মোক গ্রহন কৰিব |

           তাইৰ মনৰ কথা খিনি তৰুন মাষ্টৰে বুজিলে | হয় ছোৱালী জনীয়ে আজি বহু দূৰলৈ চিন্তা কৰিছে | 

- আইজনী তোক বৰমাই মাতিছে |

- কিয় বৰদেউতা?

- বাৰীত আম পকিছে নহয় তোৰ কাৰনে আম আনি থৈছে আকৌ ,ব'ল ব'ল |

- মই আম খাই বহুত ভালপাওঁ | কিন্তু এইবাৰ ডাঙৰ দা নাই কাৰনে আম ও খাৱ পোৱা নাই |

- হব হব ব'ল এতিয়া |

           তৰুন মাষ্টৰে তৰালীক হাতত ধৰি মাষ্টৰৰ ঘৰলৈ লৈ গ"ল | তেনেতে ভূৱনে মাষ্টৰক বাটতে লগ পালে |

- অ মাষ্টৰ ককাইদেউ সন্ধিয়া নাম ঘৰৰ বাকৰিত আহিব ,গাওঁৰ ৰাইজ মেল আছে ~

কথা খিনি কৈ ভূৱন গ'ল গৈ | ৰাইজ মেল,কিন্তু কিহৰ ৰাইজ মেল এয়া |

             মাষ্টৰৰ ঘৰত তৰালিয়ে আম খাৱ লৈছিলে হে মাত্র তেনেতে অংকিত আহি ওলাল | কিন্তু অংকিত হতাশ মনে আহিছে |

- অংকিত

- বৰদেউতা

- কাম পালি নে কৰবাত ?

- নাই বৰদেউতা |

- কিয় ,এই আমাৰ মোহনৰ ফাৰ্মাচী খনত নগ'লি কিয় ?

- গৈছিলোঁ | কিন্তু কোনেওঁ মোক কাম নিদিয়ে ,মই হেনো অপৰাধীৰ ভায়েক,মই ও হেনো কাৰোবাক হত্যা কৰিম |

- তই চিন্তা নকৰিবি চোন,কিবা এটা হব ৰহ | আজি এই তৰালিয়ে মৰিব ওলাইছিল !

- কি ?

অংকিতে বহাৰ পৰা উঠিল | আৰু তৰালিৰ গালত এটা প্রচণ্ড চৰ সোধালে | 

- মাৰ সৰু দা আৰু মাৰ,মাৰি মাৰিয়ে মোক মাৰি পেলা | অ মোক মাৰি পেলা |

অংকিতে আৰু নোৱাৰিলে | সি তাইক জোৰকৈ বুকুৰ মাজত তানি আনিলে ~

- নাই অ ভন্টি, তোৰ কাৰনে ইমান কষ্ট কৰিছোঁ,আৰু তয়ে যদি এনেকুৱা সিদ্ধান্ত ল' তেন্তে মই কি কৰিম |

               অংকিতে আকৌ হঠাত সলনি হৈ গ'ল | তাইক দুবাহুৰ মাজৰ পৰা এৰি দিলে | আৰু মাষ্টৰক ক'লে |

- বৰদেউতা , আজি হেনো গাওঁত আমাৰ কাৰনে ৰাইজ মেল পাতিছে !

- কি তহতৰ কাৰনে !

- উম | এয়া কি অপৰাধত আমাৰ ওপৰত গাওঁত ৰাইজ মেল পাতিলে ,সময়হে কব |

               সন্ধিয়া অংকিত হতৰ গাওঁত ৰাইজ মেল বহিলে | ইতিমধ্যে নামঘৰৰ মজিয়া গাওঁৰ মানুহৰে ভৰি পৰিল | উক্ত সভাত অংকিত ও উপস্থিত থাকিল | তেনেতে থিয় হ'ল আজিৰ সভাৰ মুখ্য আহ্বায়ক তথা গাওঁ উন্নয়ন সমিটিৰ সম্পাদক মিলন কলিতা |

- শ্রদ্ধাৰ আজিৰ সভাত সমবেত সমূহ ৰাইজ | আজি আমাৰ সভা খনৰ প্রধান উদ্দেশ্য হ'ল আমাৰ গাওঁৰ অপৰাধী মন ৰ ঘৰ খনক সমাজৰ পৰা এঘৰীয়া কৰা |

সম্পাদকৰ কথা শুনি লগে লগে  তৰুন মাষ্টৰ থিয় হ'ল |

- ৰাইজ এয়া কেনেকুৱা বিচাৰ ,আজি ইহতৰ বিপদৰ সময়ত আমি সিহতৰ ওচৰত থাকিব লাগে নে আমি ইহতক এঘৰীয়া কৰিব লাগে আপোনালোকে জনাওঁক |

লগে লগে মিলন কলিতাই আকৌ মাত মাতিলে |

- চাওঁক অসমীয়াত এষাৰ কথা আছে ৰাইজে নখ জোকাৰিলে নৈ বয় ,তেনেস্থলত ৰাইজে যি কয় সেয়াই হব,নে কি কয় ৰাইজ ?

- এয়া ঘোৰ অন্যায় হব | ইহতৰ দোষ কি !

মাষ্টৰৰ কথাত আকৌ মিলনে ক'লে

- ৰাইজ চাওঁক আমি আজি বাহিৰত ওলাব নোৱাৰা হ'লো সকলোৱে আমাক ঠাট্রা মস্কৰা কৰে | আমি হেনো অপৰাধীৰ ঘৰক সুৰক্ষা দিছোঁ | আৰু নহব আজিৰ পৰা সিহতৰ ঘৰৰ লগত আমাৰ কোনো মানুহে সম্পৰ্ক ৰাখিৱ নোৱাৰিব | আৰু যদি হে ৰাখে তেন্তে গাওঁত জৰিমনা ভৰিৱ লাগিব |

তেনেতে সভা স্থলী মনে ত্যাগ কৰিলে | 

- মন

- এয়া উচিত সিদ্ধান্ত লৈছে বৰদেউতা | আমাক সকলোৱে ত্যাগ কৰক |

          কথা খিনি কৈ অংকিতে ঘৰমুৱা হ'ল | আৰু ৰাইজে সভা সামৰি ঘৰমুৱা হ'ল | অংকিত হত গাওঁৰ পৰা এঘৰীয়া হ'ল | তৰুন মাষ্টৰেওঁ বিষন্ন মন লৈ ঘৰলৈ উভতিলে |

               এইফালে ময়ূৰীৰ দেউতাকৰ মৃত্যু হ'ল | ডাক্তৰে গম পালে যে ময়ূৰীৰৰ দেউতাক বিৰাজ কাকতিক অত্যাধীক শ্লিপিং টেৱলেত খুৱাই হত্যা কৰা হৈছে | 

ময়ূৰী আহি থানাত উপস্থিত হ'ল | ইন্সপেক্টৰ মনে ৰিক্সাৱালা মনক ময়ূৰীৰ সন্মুখত হাজিৰ কৰা হ'ল |

- ঐ ক' তই বিৰাজ কাকতিক কিয় হত্যা কৰিলি ?

লগে লগে ৰিক্সাৱালা মনে চিঞঁৰি উঠিল |

- নহয় ছাৰ মই হত্যা কাৰী নহয় |

- ঐ চুপ | তই হত্যাকৰা বুলি সকলো প্রমান হৈ গৈছে | তই সঁচা কথা ক'

- মই কেনেকে বুজাম ছাৰ | অ আপোনালোকৰ চকুত অপৰাধী হোৱাকৈ সেইদিনা মই সকলো ভুলে কৰিছোঁ | কিন্তু কিয় কৰিছোঁ আপোনালোকে নুবুজিব ছাৰ |

- মোৰ দেউতাক আপুনিয়ে হত্যা কৰিছে | আৰু সেইকাৰনে আপুনি সেইদিনা ৰাতিয়ে চোৰৰ দৰে আমাৰ ঘৰৰ পৰা পলাইছে | সেই প্রমান আমি পাই গৈছো |

মনে হাতজোৰ কৰি ময়ূৰীক কৈছিলে |

- নহয় মই হত্যাকাৰী নহয়,আপুনি ভুল বুজিছে | মই কিয় সেই ৰাতিয়ে গুছি আহিছিলোঁ ক'লে হয়টো আপোনালোকে নুবুজিব |

- মন,মই বিছাৰোঁ হত্যাকাৰীয়ে উছিত সাস্তি পাওঁক | তুমি ইনভেষ্টিগেছন আৰম্ভ কৰা | 

ময়ূৰীয়ে ইন্সপেক্টৰ মনক কৈছিলে  |

- হব তুমি চিন্তা নকৰিবা ,মই আজিৰ পৰা ৰহস্য উদঘাটন কৰা আৰম্ভ কৰিম |

          এয়া এতিয়া আৰম্ভ হব বিৰাজ কাকতিৰ হত্যাৰ আৰৰ ৰহস্য উদঘাটন কৰাৰ প্রয়াস | হত্যা কাৰী মন নে অইন কোনোবা | যদি মন হত্যকাৰী তেন্তে সি কিয় হত্যা কৰিছিল ময়ূৰীৰ দেউতাকক |

              আজি ৰাতিপুৱাঁ মনৰ ঘৰত গোটেই ৰাইজ গোট খালে | অংকিত আৰু তৰালিক ঘৰৰ পৰা সকলোৱে উলিয়াই দিলে |

- ঐ কি চাই আছ ,পেট্র'ল ধাল আৰু জ্বলাই দে |

কথা মতে কাম গাওঁৰ মানুহ জপিয়াই পৰিল মনৰ ঘৰত | পেট্র'ল ধালি জ্বলাই দিলে অসহায় অংকিত হতৰ ঘৰ | 

- নাই আপোনালোকে এই কাম নকৰিব | আপোনালোকে কওঁক আমি ক'ত থাকিম | হয় আমি মানি লৈছো আমাৰ দাদা হত্যাকাৰী |কিন্তু তাৰ সাস্তি আপোনালোকে আমাক কিয় দিছে | মই হাতজোৰ কৰিছোঁ আপোনালোকক | তেনে নকৰিব |

নাই অংকিতৰ কাতৰ অনুৰোধ কোনেওঁ নুশুনিলে | সকলোৱে মিলি সিহতৰ ঘৰ জুই লগাই দিলে | জুইৰ অগ্নি পিণ্ডই আকাশ চুলে | জুইৰ শিখা দেখি আকৌ ৰাইজৰ মাজত লাগিল হৈ চৈ | 

               - ব'ল ভন্টি আমি যাওঁগৈ |

- ক'ত যাবি দাদা ?

- মামা হতৰ ঘৰত যাম ব'ল | এইখন সমাজত আৰু স্থান নাই | আমাৰ দাদাই আমাক শেষ কৰি থৈ গ'ল |

- সৰু দা |

- ব'ল |

অংকিতে তৰালিৰ হাতত ধৰি ওলাই আহিল | আহি সি দেখিছিল তৰুন বৰদেউতাকে বাটত চকুলো টুকি আছিলে | কিন্তু কোনেওঁ কাকো মাতিব নোৱাৰিলে | সি তলমূৰ হৈ গুছি আহিল |

               এখন সমাজ আৰু এখন ঘৰ | নাই এয়া যেন কাৰোবাৰ ষড়যন্ত্র | সিহত গুছি আহিল সিহতৰ চেনেহৰ গাওঁ খন এৰি মোমায়েকৰ ঘৰত আশ্রয় বিছাৰি |

                   বিষ আৰু বেদনাই 

                      বুকুতে খুন্দিয়াই 

                            ............

                      নাই নাই ভগবান তুমি যে নাই

                 আশাবোৰ মৰহি গ'ল |

         কিছু দূৰ আহি সিহতে মোমায়েকৰ ঘৰ পালে | মামিয়েকে শাকনি বাগিছাত আছিলে |

- মামি |

অংকিতে মাতিছিল |

- অ তোমালোক,পিছে কিয় আহিলা ?

মামিয়েকৰ প্রশ্নত অংকিত আচৰিত তথাপি ক'লে

- আমি আশ্রয় বিচাৰি আহিছোঁ মামি | 

- কি ! নাই নাই মই নোৱাৰিম দে | জানাই দেখোন আমাৰ ঘৰৰ জামেলা | তাতে এজনী অন্ধ ছোৱালীৰ ভাৰ মই বহন কৰিব নোৱাৰো |

মামিয়েকৰ কথা শুনি তৰালিৰ বুকু খনে হাহাকৈৰ কৰি উঠিল |

- সৰু দা ব'ল |

- ৰবা ক'ত যোৱা,আহা আজি দিনৰ সাজ খাই যাবা |

- নাই নালাগে মামি | আপোনাক অসুবিধা নকৰো | আহো |

অংকিতে তৰালিৰ হাত খন জোৰকৈ খামোছি ধৰিলে | আৰু এতিয়াই সি সিহতৰ শেষ সিদ্ধান্ত ল'ব | 

- ব'ল ভন্টি |

                          ক্ৰমশঃ ✍🏻

                 বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page