এগৰাকী অসহায় নাৰীক নিস্বাৰ্থভাবে সহায় কৰিব নোৱাৰি নে?

 আজি বহুদিনে হ'ল ৰমা দাইটিৰ গা ভাল নাই । টকাৰ অভাৱত কৰিব পৰা নাই চিকিৎসা । এই ফালে দেশৰ এই সংকত ত ঘৰ খন পানীত হাঁহ নচৰা অৱস্থা ।  

           দাইতিৰ পত্নী তৰালিয়ে বৰ চিন্তাত পৰিছে । নিজে নাখায় থাকিব পাৰিব । কিন্তু ল'ৰা ছোৱালী দুটাক কি কৰিব । মানুহে নো আৰু কিমান সহায় কৰিব । সকলোৰে সেই একে হে অৱস্থা । তাই একো ভাৱি পোৱা নাই ।

       

দুটাকৈ কনমানি , ল'ৰা জনৰ বয়স পাচ বছৰ আৰু ছোৱালী জনী সৰু আঢ়ৈ বছৰ মান হ'ল । সিহঁতে অভাৱ কি নাজানে । এতিয়া সিহতে খেলি আছে । ল'ৰা জনৰ দেহত ফটা হাল্ফ পেন্ট এটা আৰু ছোৱালী জনী সম্পূৰ্ণ উলংগ । সিহঁতে ধূলিৰ লগত হেঁপাহ পলাই খেলিছে । 

          তৰালিয়ে বাৰাণ্ডাৰ বাহৰ খুটাত সম্পূৰ্ণ দেহটো এৰি দিছে । আৰু চকু দুটা মুদি চিন্তা কৰিছে ক'ত কি কৰিব । 

তৰালি দেখা ত মাগুৰ বৰণীয়া মৰম লগা । মুখত প্ৰতি সময়ত হাহিটো লাগিয়ে থাকে । ৰমাৰ লগত বিয়া হোৱাৰ পৰা তাই সুখতে আছিল । কিন্তু বিধাতাৰ কি লিখন ৰমাৰ এই অচিন বেমাৰটোৱে সিহতৰ ঘৰ খন শেষ কৰি পেলালে । তাই ভাৱিলে কৰিলে চন্দনৰ দোকানত আকৌ বাকীৰ বাবে যোৱাৰ বাহিৰে তাইৰ বেলেগ উপায় নাই । ইতিমধ্যে আগৰ বাকী দিব আছেই তথাপি তাই যাৱ চন্দনৰ ওচৰতে । নহ'লে যে ল'ৰা ছোৱালী হাল লঘোনে পৰিব ।

         চন্দনৰ দোকান তৰালি হতৰ ঘৰৰ পৰা বৰ বেছি দূৰত নহয় । তাৰ ঘৰত একমাত্ৰ মাক আৰু সি । বিয়া পতাৰ উপযুক্ত বয়স হৈছে । তৰালিয়ে সন্ধিয়া হোৱাৰ লগে লগে চন্দনৰ দোকানত গৈছিল ।ৰমাৰ ওচৰতে ল'ৰা ছোৱালী দুটাক থৈ আহিছিল । দোকানত দুটা মান অন্য গ্ৰাহক থকা হেতুকে তাই অলপ বেঞ্চ খনতে বহিছিল । কাৰন তাক বাকিৰ কথা ক'লে পি নিদিওঁ বুলি ক'লে মানুহ বোৰৰ আগত তাই লাজ পাব ।

      যেতিয়া গ্ৰাহক বোৰ গৈছিল তেতিয়া তাই চন্দনৰ ওচৰত গৈছিল ।

- চন্দন

- কোৱা নবৌ 

- মোক কেইপদ মান বস্তু লাগিছিল ।

- চোৱা নবৌ আগৰ টকা কেইটা নিদিলে মই বস্তু দিব নোৱাৰিম ।

- কিন্তু চন্দন,,,,

- মই পাইছোঁ । কিন্তু মোৰ বাকি দিবলৈ দিগদাৰ হয় । কিন্তু মই এটা চৰ্তত বস্তু দিব পাৰিম ।

কথাটো শুনাৰ লগে লগে তৰালিৰ মনটো ভাল লাগি গৈছিল ।

- কোৱা চন্দন কি চৰ্ত মই নিশ্চয় মানিম ।

- তোমাক সামগ্ৰী দিয়াৰ বিনিময়ত ,,

- কোৱা না চন্দন !

- তুমি আজি নিশা মোৰ লগত থাকিব লাগিব ।

          চন্দনৰ কথা শুনাৰ লগে লগে তৰালিৰ বুকু খন কপি উঠিল ।

- কিন্তু চন্দন মই দুটা সন্তানৰ মাতৃ, কাৰোবাৰ পত্নী তুমি সকলো জানিও । 

- মৰম ভালপোৱা ই এইবোৰ নিবিচাৰে নবৌ ।

- চন্দন তুমি তেনে চৰ্ত নাৰাখাকৈ মোক বস্তু খিনি দিব পাৰিবা নে ?

- মোৰ শেষ কথা তুমি যদি মোৰ চৰ্ত মানিৱ পাৰা মই এতিয়া ই সকলো দিম ।

        তাই চিন্তা কৰিলে ! এফালে এমুঠি ভাত, যি সাজ নহ'লে নহ'ব । অন্যফালে এসাজ ভাতৰ বাবে তাই হ'ব লাগিব অন্য এজনৰ কাষত উলংগ । নাই নাই সন্তানক কষ্ট দিব তাই নোৱাৰে তাই আজি উলংগ হ'ব ।

- দিয়া চন্দন , মই তোমাৰ চৰ্ত মানিম ।

চন্দনে বস্তু বোৰ তাইৰ বেগ খনত ভৰাই দিলে । আৰু ক'লে 

- নিশা মই অপেক্ষা কৰিম । এতিয়া যোৱা আৰু শুনা প্ৰয়োজন ত সদায় আহিবা ।

         তাই ঘৰলৈ গৈ ল'ৰা- ছোৱালী দুটাক ভাত খুৱালে । সিহঁতে আজি বৰ তৃপ্তিৰে খাইছে ভাত মুঠি । ৰমাক ও ভাত দিলে । কিন্তু তাই আজি ভাত নাখালে । এমুঠি ভাত ৰ বাবে তাই আজি উলংগ হ'ব । সিহঁতক টোপনি পঠোৱা ৰ পাছত তাই ৰমালৈ চাইছিল । সি ও টোপনিত । তাই অতি সাৱধানে দৰ্জা খন খুলি বাহিৰলৈ ওলাই আহিছিল । শাওন মাহ, গৰম কিছু আছে । বাহিৰত দূৰণিৰ পৰা ভাহি আহিছে কুকুৰৰ ভুকভুকনি ।

তাই আগুৱাইছিল চন্দনৰ দোকান লৈ । নিশাৰ এজনী বেশ্যা হৈ । তাইলৈ অপেক্ষা কৰিছে চন্দনে । উপায় নাই তাই চন্দনক সন্তুষ্ট কৰি নিজৰ ল'ৰা ছোৱালী দুটাক জীয়াই ৰাখিৱ লাগিব । তাইক সমাজে গ্ৰহন কৰক বা নকৰক । 

           তাই দোকানৰ ওচৰ পাই এবাৰ সকলো ফালে চাইছিল । নাই কোনো নাই। তাই চন্দনৰ দৰ্জা খনত টং টং বজাইছিল । চন্দন দৰ্জা খোলা ,চন্দন‌ মই তৰালী  । নাই তাৰ সহাৰি নাই । চন্দনে অলপ মদ্যপান কৰে । হয়টো মদৰ ৰাগীত সি টোপনিত লালকাল । তাই কি কৰিব এতিয়া ! ঘৰলৈ যাৱ নে ! নাই নাই নাযায় ,ঘৰলৈ গ'লে কাইলৈ দোকানৰ বাকি কৰপৰা দিব । এমুঠি ভাত সিহতে কৰপৰা খাৱ । তাই সি সাৰপোৱালৈ ৰৈ থাকিব আৰু তাক সপি দিব তাইৰ দেহ ! এজনী বেশ্যাৰ আকৌ আজি জন্ম দিব তাই ।

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page