মন ময়ূৰীৰ বিয়া (খণ্ড নং ১৭)

    ইতিমধ্যে ইন্সপেক্টৰ মনে নিজৰ হাত খন ব্লেড খনৰে কাটি দিছিলে | টোপা টোপে তেজবোৰ বৈ আহিছিল | ময়ূৰীয়ে কি কব তাক ! তাই যে একো শব্দই বিচাৰি নাপালে |

- হাত খন কিয় কাটিলা ?

মনে কোনো উত্তৰ দিয়া নাছিলে |

- মই সুধিছোঁ হাত খন কিয় কাটিছা ?

- প্রমান দিবলৈ !

- প্রমান ? কিহৰ প্রমান ?

- ভালপোৱাঁৰ |

- বাহঃ বাহঃ কি দুৰ্দান্ত প্রেমিক তুমি ,হাত কাতি প্রমান কৰিব বিচাৰিছা যে তুমি ময়ূৰী কাকতিক ভালপোৱাঁ !

- ময়ূৰী !

- শুনা মন প্রেম ইয়াকে নকয়,ভালপোৱাঁ হাত কাটি দেখালে নহয় | প্রেম থাকিব লাগে হৃদয়ত | আহো

- ময়ূৰী তুমি !

- আশা কৰো তুমি তোমাৰ প্রেমৰ সংজ্ঞা সলনি কৰিবা | আৰু এজনী মৰম লগা ছোৱালীক নিজৰ জীৱন সংগিনী কৰিবা | শুভেচ্ছা থাকিল |

- কিন্তু তুমি,,,,,,

       ময়ূৰী আৰু নৰল তাই গাড়ী চলাই গুছি গ'ল | এইফালে ইন্সপেক্টৰ মন জেদী হৈ উঠিল | সি ভাৱিছিল ময়ূৰী নিজৰ দোপাট্রা খন খুলি তাৰ হাত খন বান্ধি দিব | তাক কব " তুমি এইবোৰ কিয় কৰিছা ! মই তুমি কষ্ট পোৱা চাৱ নোৱাৰো " কিন্তু ক'তা তাই দেখোন দুষাৰ কথা হে শুনাই থৈ গ'ল | ঠিক আছে আজিৰ পৰা সি ও তাইক দেখাব যে সি অইন কাৰোবাক ভালপাৱ পাৰিব |

        ময়ূৰীয়ে গাড়ী চলাই আহোতে হৈ যোৱা কথাবোৰ ভাৱি আহিলে | ইন্সপেক্টৰ মনৰ এই কাম তাইৰ সহ্য নহ'ল | তাই নিবিচাৰে মানুহে ভালপোৱাঁ এনেদৰে প্রমান কৰক | যদি হে তাৰ হাত খনৰ পৰা এক্সিডেন্টৰ ফলত তেজ নিৰ্গত হ'ল হৈ | তাই তাৰ হাত খনত দোপাট্রা খন বান্ধি দিলে হেতেন | তেনেতে ময়ূৰীৰ ফোনটো বাজি উঠিল | মনৰ ফোন |

- হেল্ল'

- ময়ূৰী

- উম কোৱা

- আই লাভ ইউ ময়ূৰী আই লাভ ইউ 

- হাৰে কি হ'ল তোমাৰ !

- অ ময়ূৰী মই যে তোমাক কি দিম !

- হাৰে কি দিব লাগে নো তুমি মোক !

- উম্মাহঃ মাই লাভ !

মনৰ আচৰনত ময়ূৰী আচৰিত | কি হ'ল মনৰ ,সি যে আজি তাইক ইমান মৰম,,,,,,,

- মন

- উম কোৱা

- কি হ'ল তোমাৰ ?

- মোৰ চাকৰি হৈ গ'ল ময়ূৰী,মোৰ চাকৰি হৈ গ'ল এইমাত্র ফোন আহিছে | মই ক'ম্পানীৰ মেনেজাৰ বনি গ'লো ইয়াহু !

- সঁচা মন !

- উম সঁচা ,সকলো তোমাৰ বাবে ময়ূৰী,সকলো তোমাৰ বাবে | আই লাভ ইউ ময়ূৰী

- ঐ কোনোবাই শুনিব

- শুনিলে শুনক | মই তোমাক বহুত ভালপাওঁ ময়ূৰী,বহুত |

- লাভ ইউ টু বেবি |

           ময়ূৰীয়ে যে আজি অকলে হাঁহিছে | মনৰ চাকৰি হ'ল | ব্যক্তিগত খণ্ডৰ হ'লেওঁ সি আজি বহুত সুখী | তাৰ সুখে তাইৰ সুখ | এটা ভাল ক'ম্পানীৰ মেনেজাৰ | যি নহওঁক এতিয়া যে তাই সকলো সাহস কৰিব পাৰিব |

          এটা ধুনীয়া দিন ময়ূৰী আৰু মনৰ জীৱনৰ | মৰম লগা ময়ূৰী জনীয়ে গা ধুই আহি সিহতৰ শুৱনি কোঠাৰ ড্রেছিং আইনা খনৰ সন্মুখত বহিছে | ধুনীয়া ছুলি খিনি মেলি থৈছিলে | প্রসাধনত ব্যস্ত তাই | শিৰৰ সিন্দুৰ খিনি লব লওঁতে পাছ ফালৰ পৰা মনৰ আলিংগন |

- চাওঁ মন এৰি দিয়াছোন |

- নিদিওঁ

- দিয়া না 

- না নহব |

- হাৰে,,,,,,

ময়ূৰীয়ে আইনা খনত দেখিছিল সি তাইক সাৱতি তাইৰ গাল খনতে তাৰ খন লগাই চকু মুদি উপভোগ কৰিছে মৰমৰ |

- আহঃ

ময়ূৰীয়ে চিঞঁৰি দিছিলে |

- কি হ'ল

- বিন্ধিছে !

- বিন্ধিছে ?

- তোমাৰ দাড়ি খিনিয়ে |

মনে জোৰকৈ হাঁহি দিলে |

- পাগলী, তুমি কিয় ইমান ধুনীয়া ?

- হব সকলোৱে নিজৰ পত্নী জনীক ধুনীয়াই দেখে |

- বিদ্যা কৈছোঁ তুমি যে বহুত ধুনীয়া |

- এতিয়া এৰি দিবা নে ?

- নিদিওঁ |

সি এইবাৰ তাইৰ হাত দুখন তাৰ হাতৰ মাজত ল'লে|

- তোমাৰ হাতৰ নখ কেইটা বেছি দীঘল হৈছে কাতি দিব লাগিব |

- কি ?

- উম

- নালাগে দে,তুমি মোৰ মঙহ কাতি দিবা |

- ধেইট নিদিওঁ |অ পাগলী , এইবাৰ সেউজীয়া নেইলপলিছটো লগবা দে |

- হব মোৰ সোণ , এতিয়া তুমি যোৱা গা ধুই আহা

- নোধো

- কি ! লেটেৰা |

- উম হব,নিজে বৰ চাফা ওলাইছে |

              কথা খিনি কৈ কৈ মন বাথৰুমত সোমাল | ময়ূৰীৰ যে তাৰ এই মৰম বোৰ বহুত ভাল লাগে | কেতিয়াবা সৰু ল'ৰাটোৰ দৰে মুখ খন ওফন্দাই থাকে | বহুত মৰমিয়াল এই মন জন |

                   কইনাজনী বিউটিফুল বিউটিফুল

                         দ'ৰা বৰ লাকী

                     দেখা হে কান্দিছে কইনাই

                    ভিতৰি হাঁহি ঐ ৰাম দ'ৰাকে দেখি

- ময়ূৰী শুনিছানে |

মনে বাথৰুমৰ পৰা ময়ূৰীক চিঞঁৰি আছে |

ময়ূৰী পাকঘৰত সোমাইছিল হে মাত্র |

- কি হ'ল আকৌ ,চিঞঁৰি আছা যে ?

- তাৱেল খন দিয়াছোন |

ময়ূৰী আহি তাৱেল খন লৈ গ'ল |

- কেইজনী ঘনীয়েৰৰ চিন্তাত থাকা তাৱেল খন নিব পাহৰা যে

- এজনীৰ

- কোন সেইজনী ভাগ্যৱতী ?

- ময়ূৰী কাকতি |

- দুষ্ট লোৱা |

মনে বাথৰুমৰ দৰ্জা খন খুলি বাহিৰলৈ হাত খন আগবঢ়াই দিলে |

- দিয়া আকৌ

ময়ূৰীয়ে বাথৰুমৰ দৰ্জা খন সম্পূৰ্ণ খুলি দিলে |

- হেই কি কৰিছা ! বন্ধ কৰা |

ময়ূৰীয়ে মুখত হাত খন দি দৌৰ মাৰিলে |

            এইবাৰ মনে তাৱেল খন পিন্ধি বাথৰুমৰ পৰা ওলাই আহিল |আৰু ময়ূৰীৰ কাষত গ'ল |

- ৰবা তোমাক আজি মই !

ময়ূৰীয়ে দৌৰ মাৰিলে |

- হেই কিয় পলাইছা এতিয়া ?

- তোমাক কিন্তু এইবাৰ মই ,,,,

- কি কৰিবা !

- নকওঁ

- কোৱা কৈছোঁ

- তাৱেল খন খুলি দিম |

- কি !

              মনে ঘৰৰ ভিতৰত দৌৰ মাৰি দৰ্জা বন্ধ কৰি কাপোৰ সলনি কৰিলে | আৰু ওলাই আহিল | মনৰ কাণ্ড দেখি ময়ূৰীয়ে মুখ তিপি হাঁহিলে |

- মন অফিচ যাৱৰ হ'ল ওলোৱা |

- তুমি ?

- মই,ওলাম আগতে তুমি ওলোৱা |

- ৰবা তোমালোকৰ কমপ্লেইন মুখ্যমন্ত্রীক দিব লাগিব |

- কিয় ?

- এই চৰকাৰী চাকৰিয়াল বোৰ যেতিয়া মন তেতিয়া যাব আৰু আমি সময় মতে যাব লাগিব নহব |

- ভালে হব চাকৰি গ'লে মই ঘৰত বহি বহি খাম |

মনে মিচিকিয়াই হাঁহিলে | এই ময়ূৰী জনীক সি কথাৰে ব'লে নোৱাৰে |

           সময়ত ময়ূৰীয়ে তাৰ কাষত ভাত লৈ আনিলে | মনে চাৰ্টৰ বুটাম মৰাত ব্যস্ত | আৰু মনক সৰু ল'ৰাটোৰ দৰে তাই ভাত খুৱাই আছে | তাৰ মাজেতে মনে এবাৰ দিলে ময়ূৰীৰ আঙুলিত কামুৰি |

- অ মা মৰিলো |

- হাৰে কি হ'ল 

- খোৱা নিজে খোৱা

- খং কিয় কৰিছা ?

- কিয় নকৰিম | আঙুলিতে কামুৰি দিছা ,ইমান দুফ পাইছোঁ |

মনে গৈ তাইক চকী খনত বহাই দিলে | 

- চাওঁ কোন খিনিত দুফ পালা |

- এইখিনিত |

- অ এইখিনিত দুফ পালা,একো নাই ভাল পায় যাবা |

ময়ূৰীয়ে মনৰ বুকুৰ মাজত সোমাল | 

- লাভ ইউ মন |

- লাভ ইউ টু পাগলী |

       ক্ৰিং ক্ৰিং ক্ৰিং

- হেল্ল'

- কি কৰিছা ?

- অফিচতে আছোঁ |

- কি ?

- উম |

- ঐ এই ৰাতিপুৱাঁ ৬ টা বজাত তুমি কোনটো অফিচত আছা !

- মোৰ অফিচত আকৌ

- মন বলিয়া হ'লা নেকি ?

মনে এইবাৰ আধা মেলা চকু কেইটা ভালকৈ মেলিলে | ধেইট সি দেখোন বিচনাত আছে | তাৰমানে সি ইমান সময় সপোনতে ব্যস্ত আছিলে |মনে যে ইমান সপোন দেখে | তাৰ লাজে লাগিলে |

- মন

- উম

- কি হ'ল অফিচৰ কামত ব্যস্ত নেকি ?

- নাই নাই,বিচনাত 

- তেন্তে অফিচত কিয় কৈছিলা ?

- এনে |

- উঠা সোণকালে অফিচ আছে নহয়,আজি তোমাৰ অফিচৰ প্রথম দিন.|

- নুঠো

- কি

- উম

- কিয়

- তোমাৰ কাষত শুই থাকিম |

- হব দেৰিয়ে হ'ল,ৰাতি ক'ত গৈছিলা ? নাক বজাই শুই থাকিলা দেখোন |

- টোপনি আহি গ'ল আকৌ

- উম গম পাইছোঁ

- তুমি উঠিলা ?

- নাই উঠা,উঠিম হে |

- কি ?

- উঠিবৰ মনে যোৱা নাই

- কিয়

- অকনমান ঠাণ্ডা পৰিছে |

- গোটেই ৰাতি ফেন খন লগাই কুম্ভ কৰ্ণৰ দৰে শুই আছা |

- উম এইখিনি সময় যে শুই বহুত মজা লাগে জানা

- জানো |

- আগতে এইবোৰ অনুভৱ কৰিব পৰা নাছিলোঁ | ৰাতিপুৱাঁ হ'লে ঘৰৰ কাম ,তাৰপাছত আকৌ নিজৰ কাম |

- উম বুজিছোঁ |

- কিবা এটা দিয়া না ?

- কি লাগে ?

- নাজানোঁ

- ধেইট কোৱা

- মই নাজানোঁ

- বদমাছ ! উম্মাহঃ উঠা |

                  ময়ূৰীয়ে নিজৰ ঘৰৰ কামত ব্যস্ত হ'ল | ঘৰৰ ইটো সিটো কাম কৰি তাই নিজৰ দিউটি লৈ আহিবৰ বাবে সাজু হবৰে হ'ল |

- অ মা শুনাছোন |

- কি হ'ল মাজনী ?

- তোমাক কথা এটা কম ভাৱিছোঁ

- কি কথা

- আশা কৰো তুমি সহাৰি জনবাঁ |

- কি কথা ক'চোন |

- মই বিয়াত বহিম মা |

- কি ,তই সঁচাই কৈছ নে মাজনী ?

- সঁচা মা,মই সিদ্ধান্ত লৈছোঁ |

- মাত্র তোৰ মুখৰ পৰা এইষাৰ কথাৰ অপেক্ষা কৰিছিলোঁ | কিন্তু আজি দেউতাৰা থকা হ'লে,মানুহ জনে এটা ডাঙৰ আঘাট লৈ গুছি গ'ল অ মাজনী | মোক সদায় কৈছিল | " হেৰা মাজনী বিয়াত বহিব নে সুধিবাছোন | তাই এনেকে থকাটো মই সহ্য কৰিব নোৱাৰো | " কিন্তু আজি মানুহ জনে নাই |

মাকৰ চকুপানী খিনি ময়ূৰীয়ে মছি দিলে |

- মা তুমি নাকান্দিবা ,তুমি কান্দিলে মই ও দুৰ্বল হৈ পৰো |

- মই বহুত সুখী অ আজি মাজনী | 

- মই ল'ৰা নিজে চাইছোঁ মা |

- কোন !

- আমাৰ ঘৰত যে আহিছিল সেই ৰিক্সাৱালা জন |

- কিন্তু

- তুমি চিন্তা নকৰিবা মা তেওঁ এতিয়া ৰিক্সা নচলাই,তেওঁ এতিয়া এটা আগশাৰীৰ ক'ম্পানীৰ মেনেজাৰ | যদিওঁ তেওঁ ৰিক্সাচলাইছিল সেয়া মাত্র পেটৰ তাড়নাত,ভাতৃ - ভগ্নীক ডাঙৰ কৰাৰ স্বাৰ্থত হে |

- ল'ৰাজন !

- বহুত ভাল মা,তুমি কব পাৰিবা মই এজন ভাল জোৱাই পাইছোঁ,আমি মিছাতে তেওঁক সন্দেহ কৰি কষ্ট দিলো | আৰু হয়টো তেনেকুৱা এটা ঘটনা নঘটা হ'লে মই তেওঁক কাহিনীওঁ নাপালো হৈ মা |

- মাজনী তোৰ সুখে মোৰ সুখ | মই তোৰ পচন্দক আদৰণি জনাইছোঁ মাজনী |

- সঁচাই নে মা ?

- উম সঁচা |

- অ ৰিয়েলী লাভ ইউ মা |

তাই মাকক সাৱতি ধৰিলে |

          আজি মনৰ চাকৰিৰ প্রথম দিন | তাৰ যে ভয় ও লাগিছে,নতুন কাম কিমান খিনি কৰিব পাৰে জানো | ময়ূৰীয়ে তাৰ জীৱনৰ আশীৰ্বাদ বিচাৰি তাক লৈ উলুবাৰীৰ হুনুমান মন্দিৰত আহিছে |

- প্রভু,মনৰ সকলো সপোন পূৰণ কৰি দিয়া | লগতে আমাৰ এই সম্পৰ্ক যেন সদায় ধুনীয়া হৈ থাকে আমাক আশীৰ্বাদ দিয়া প্রভু |

এয়া ময়ূৰীৰ ভগবানৰ ওচৰত পাৰ্থনা |

- হে প্রভু | ময়ূৰীয়ে মোৰ লগত ইমানে কষ্ট কৰিছে,তাইৰ সপোন বোৰ দিঠক কৰা | তাই যেন জনমে জনমে মোৰ হয় তুমি মোক সহায় কৰা | তাইক কুশলে ৰাখা প্রভু | কুশলে ৰাখা |

মনে ভগবানৰ পৰা আশীৰ্বাদ বিচাৰিলে |

            সিহত মন্দিৰৰ পৰা ওলাই আহিল | 

- মন ভগবানক কি ক'লা ?

- ক'লো মোৰ ময়ূৰীক যেন সদায় কুশলে ৰাখে আৰু

- হব ,এই মূৰ্খ আজি আমি মন্দিৰত কিয় আহিছিলো ?

- ভগবানক পাৰ্থনা কৰিবলৈ |

- কিহৰ বাবে ?

- মোৰ চাকৰিৰ বাবে |

- তেন্তে

- হাৰে ময়ূৰী চাকৰিত কৈ ও তুমি বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ

- মন

- অ সঁচা ময়ূৰী |

       তেনেতে সন্মুখত মন্দাকিনী  দেখিলে |যিজনী নাৰীয়ে তাক বহুত মৰম কৰিছিল ,সহায় কৰিছিল |

- মন্দাকিনী বা ঐ মন্দাকিনী বা ?

মন্দাকিনীয়ে তাৰ ফালে চাই থাকিল তাক ধৰিব নোৱাৰিলে |

- মই মন এই যে ৰিক্সা,,,,

- আচ্ছা ! ঐ ল'ৰা তই যে বেলেগ হৈ গলি |

- উম |

- এতিয়া কি কৰি আছ ?

- চাকৰি ! চাকৰি হৈ গ'ল |

- কি !

- উম চাকৰি |

- তই সেইজন মন হয়নে

- হয় হয়, সেইজনে হয় |

- ভগবানে তোক মংগল কৰক |

- এই ময়ুৰী শুনাছোন !

ময়ূৰী মনৰ কাষলৈ আহিছিল |

- এইজনী এইজনী ময়ূৰী আজি এওঁৰ বাবে মোৰ পৰিবৰ্তন |

- উম দুটাই ধুনীয়া মিলিবি |

মন্দাকিনীয়ে বেগৰ পৰা দুশ টকা উলিয়াই মনক দিলে |

- হু ল' | এইটো তই কামত ব্যৱহাৰ কৰিবি

- মন্দাকিনী বা

- নালাগে বুলি নকবি | তই মোৰ ভাইটিৰ দৰে বুজিছঁ | আহো বেলেগ দিনা লগ পাম দে |

- ঠিক আছে |

        ময়ূৰী আৰু মনে ও গাড়ীত উঠিলে |

- ময়ূৰী এইজনী মন্দাকিনী বা নহয় মোক বহুত মৰম কৰিছিল |

- কৰিবই তুমি যে বহুত মৰম লগা

- হব

- কি হব

- অলপ বেছি হ'ল |

কিছু সময় পাছত মন-ময়ূৰী আহি মনৰ অফিচ পালে | 

- মন তুমি যোৱা ,মই ও ডিউটি ত যাম | ভয় নকৰিবা

- নকৰো

- কিবা প্রব্লেম হ'লে ফোন কৰিবা

- উম ঠিক আছে

- যোৱা

মনে থিয় হৈ ময়ূৰীক চাই থাকিলে |

- কি হ'ল যোৱা আকৌ

- অ ঠিক আছে,বাই |

            ময়ূৰী গ'ল মন ও অফিচৰ ভিতৰত সোমাই গ'ল | তাৰ বুকু খন ধান বনা মেচিনৰ দৰে বাজিছে | ভয় ভয় কে সি সোমাই গ'ল | তেনেতে এজন মানুহৰ লগত তাৰ মুখামুখি হ'ল |তাৰ বুকুখন কান্দি উঠিছিল সন্মুখত তাক দেখি |

- তই ?

তাৰ মুখৰ পৰা ওলাইছিল |

             ক্ৰমশঃ ✍🏻 ৰাগ ৰঞ্জন

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page