গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্রেম কাহিনী

 

( মনে আজি ময়ূৰীক কেনেকে ল'গ পালে পঢ়ক )

- কিন্তু কিয় ?

- ভাইটিক কলেজত লাগে |

- হাৰে তই মোক চিধাই সেই কথাটো কব পৰা নাই | 

মন্দাকিনীয়ে বেগ খুচৰি টকা দুইহাজাৰ উলিয়ালে |

- হু ল' | 

মনে হাত পাতি লৈছিল যদিওঁ,তাৰ হাত খন কঁ‌পিছিল | মন্দাকিনীক আকৌ কেতিয়া বা পৰিশোধ কৰিব লাগে !

- কিন্তু মই কেতিয়া সুজাৱ লাগিব ?

- ঐ মোক পইচাঁ ঘূৰাই দিব নালাগে,তোক তানে বিপদে মই পাওঁ ন সেয়াই যথেষ্ট | এতিয়া ৰাতি হ'ল ! মই আহো তেন্তে,,,,,,,

- ঠিক আছে | 

মনে মাত্র মন্দাকিনীক চাই হাতজোৰ কৰি থাকিলে ।

সি দেখিলে তাৰ চকুৰ পচাৰতে মন্দাকিনী য়ে এখন বিলাসী বাহনত উঠি গুছি গ'ল | 

         মনৰ যে এটা চিন্তা দূৰ হ'ল | যিজনীয়ে দূৰ কৰিলে সেইজনী সমাজৰ চকুত কলংকিনী | কিন্তু বাস্তৱত যে তাই কেতিয়াওঁ তেনে নহয় মনে আগতেই বুজি পাইছিল | তেনেতে মনে মন কৰিছিল ৰাতি হ'ল | এতিয়া আৰু সি ঘৰলৈ উভতা গাড়ী নাপাব | পিছে সি কি কৰে এতিয়া | উপায় নাই হয়টো সি আজি ফুটপাথ্তে থাকিব লাগিব | 

   

           সি দেখিলে ৰাতিৰ ব্যস্ততা কমাৰ ল'গে ল'গে তাৰ কাষেৰে এজন মানুহ খোজ কাঢ়ি গৈ আছিলে |

- দাদা কেইটা বাজিলে |

মানুহ জন ৰৈ গ'ল | আৰু  নিজৰ ঘড়ীটোলৈ চালে |

- দহ বাজিৱৰ হ'ল |

- ধন্যবাদ দাদা |

মানুহ জন গ'লগৈ | 

দহ বাজিল সি এতিয়া কি কৰিব | হোটেলত কিবা এটা খাই ফুটপাথ্তে পৰিব থাকিব আজি সি | ৰাতিপুৱাঁ সোনকালে ঘৰত যাৱ লাগিব | কাৰন কাইলৈ অংকিতৰ ফৰ্ম ফিলআপ আছে |

          সি হোটেলত গৈ ৰুটি ভাজি খালে | বহুত ভোক লাগিছিল আজি | কাৰন চিন্তাতে তাৰ দিনটো আজি একো খোৱা নহ'ল | এতিয়া একমাত্র মন্দাকিনীৰ বাবে তাৰ সকলো চিন্তা নোহোৱা হৈ গ'ল | সি ৰিক্সাখন সদায় থোৱাঠাই দোখৰত থৈ আহিলে | আহি ফুটপাথৰ কাষৰ গছ জোপাত মূৰটো আউজাই অকমান শুৱলৈ ল'লে |

দিনৰ ব্যস্ত মহানগৰী নিশা লাহে লাহে নিজম হৈ আহিলে | গাড়ী মটৰৰ যাতায়ত কমিলে | মাত্র সি দুই এটা কুকুৰৰ ভুক ভুকনি শুনিৱ পালে |

             আজি ময়ূৰীৰ জন্মদিন আছিলে | খুৱ শান্ত মৰম লগা ময়ূৰী | পৰোপকাৰী ময়ূৰী সকলো মানুহৰে প্রিয় | উচ্ছ শিক্ষীতা ময়ূৰী গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ভূগোল বিভাগৰ সহকাৰী অধ্যাপিকা | বিলাসী ঘৰৰ হ'লে ও ,এটা ভাল চাকৰি হ'লেওঁ ময়ূৰীয়ে সদায় সাধাৰণ জীৱন জাপন কৰে | বিশ্ববিদ্যালয়ত কোনো দিন নিজৰ বিলাসী বাহন লৈ নাহে | আহে সাধাৰণ ৰিক্সাৱালাৰ ৰিক্সাত | ময়ূৰীয়ে মানুহক সদায় আৱিস্কাৰ কৰিৱ চেষ্টা কৰে | কাৰন তাইও জীৱনত প্রতৰণা বিশ্বাসঘাটকতা ৰ বলী |nbsp;

        ময়ূৰীয়ে আজি জন্মদিন পালন কৰিছে শুক্ৰেশ্বৰ দেৱালয়ৰ ফুটপাথ  ৰ অনাথ মানুহবোৰ আৰু শান্তিবন অনাথ আশ্রমৰ অনাথ ল'ৰা-ছোৱালীবোৰৰ লগত |  সেয়েহে আজি তাই ঘৰলৈ উভতি আহোতে কিছু পলম হ'ল |  ড্ৰাইভাৰৰ কাষৰ চিটত বহি ময়ূৰী আহি আছিলে | তেনেতে মহানগৰীৰ ষ্ট্রীতলাইটৰ পোহৰত তাই দেখিছিল এজন ফুটপাথৰ মানুহক | লগে লগে তাই ড্ৰাইভাৰক কৈছিলে |

- গাড়ী ৰখোৱাছোন | 

ড্ৰাইভাৰে গাড়ী ৰখাই দিছিলে | 

- মাজনী কি হ'ল ?

পাছৰ চিটত বহি আছিলে তাইৰ মাক আৰু দেউতাক | দেউতাকে তাইক সুধিছিলে |

- ৰবা দেউতা অকমান সময় | 

      ময়ূৰীয়ে গাড়ীৰ দৰ্জা খুলি নামি গৈছিল | তাই দেখিছিল এজন মানুহ | খুৱ ক্লান্ত যেন লাগিছিল মানুহ জন | তাই পোহৰত মানুহ জনৰ মুখ খন ভালকৈ চাইছিল | কাৰন তাইৰ উদ্দেশ্য আছিল মানুহ জনক খাৱলৈ কিবা এটা দি যাব | 

- হেৰি,,,,,,

তাই তাক মাতিছিলে |

ম'হৰ কামোৰত তাৰ টোপনি অহা নাছিলে | সেয়েহে এবাৰ মাতোতে তাৰ চকু মেল খাইছিল |

- আপুনি ? 

তাই তাক ভালকৈ দেখাৰলগে লগে চিঞঁৰি উঠিছিল |

সি ও দেখিছিল সেইজনী দেখোন ময়ূৰী বাইদেউ |

ময়ূৰীয়ে মনক চিনি পাই | কাৰন বহুদিন মনৰ ৰিক্সাত ময়ূৰীয়ে অহা যোৱা কৰিছে | ময়ূৰীৰ চিন্তা হ'ল এদিন সোধোতে মনেটো কৈছিলে তাৰ ঘৰ ৰঙিয়াত | সি সদায় অহা যোৱা কৰে | তেন্তে আজি ফুটপাথত কিয় !

- আপুনি ফুটপাথ্ত যে ?

- নহয় মানে আজি কিবা এটা অসুবিধাৰ বাবে মই ঘৰলৈ যাৱ নোৱাৰিলো |

- আহক 

- ক'লৈ

- মোৰ ঘৰলৈ |

- কিন্তু !

- একো নহয় আহক |

মনে চিন্তা কৰিলে কিয় ময়ূৰীয়ে তাক সিহঁ‌তৰ ঘৰত নিৱ বিচাৰিছে | ইমান ধনী মানুহ তাত গৈ সি অপমানিত নহয় টো |

- আহক আকৌ |

           ময়ূৰীৰ কথা মতে মনে উঠি আহি গাড়ীৰ কাষ পালে | 

- বহক |

ময়ূৰীয়ে আগৰ চিতটো দেখাই দিলে তাক | সি ভয় ভয়কৈ বহিলে |

তাই মাক-দেউতাকৰ লগত পাছত বহিলে |

- মা,দেউতা এয়া এজন ভাল মানুহ | কিন্তু ৰিক্সা চলাই | তেওঁ আজি বিপদত পৰিছে | সেইকাৰনে,,,, 

- মাজনী তোৰ এই মানৱতা গুনটোৰ বাবে আমি গৌৰৱ ক'ৰো |

ময়ূৰীৰ হাঁহি এটা ওলাই আহিছিল |

             মনে বাৰে বাৰে তাৰ চাৰ্টত নাকটো লগাই চাইছে ঘামৰ গোন্ধ নাইটো | কি যে হ'ব গৈ আছে আজি !

কিছু সময় পাছত গাড়ী খন ৰৈ গ'ল | গাড়ীৰ পৰা ময়ূৰী নামিলে | 

- আহক |

মন গাড়ীৰ পৰা নামিলে | আগে আগে ময়ূৰী,পিছত তাইৰ মাক দেউতাক ,তাৰ পাছত মন | 

- আহক সোমাই আহক 

কথা খিনি কৈ ময়ূৰী কোঠাত সোমাল |

- আহা বোপা

বুলি কৈ ময়ূৰীৰ মাক দেউতাক ও সোমাই গ'ল |

         ইমান ধুনীয়া এটা ঘৰ,ইমান ধুনীয়া পৰিবেশ | সি মাত্র তবধ মানি চাই থাকিল | সি ঘৰৰ ভিতৰত সোমাব ভয় খালে | 

ময়ূৰী আকৌ ওলাই আহিল | 

- আহক আকৌ | কিয় বাহিৰতে ৰৈ আছে ?

- নহয় মানে !

- আহক ,আমাৰ ঘৰত অইন আৰু কোনো নাই ,মই মা আৰু দেউতা | 

সি সোমাই গ'ল | 

সি মন কৰিলে যে এনেকুৱা এখন ঘৰত থাকিলে পৰিস্কাৰ হৈ থকাটো বাঞ্চনীয় | 

- বেয়া নাপায় যদি তাৱেল এখন দিব নেকি ?

- গা ধুৱ ন ? 

- উম |

        ময়ূৰীয়ে তাক তাৱেল এখন আৰু গামোছা এখন দিলে | সি সিহঁ‌তৰ অত্যাধুনীক বাথৰুমত গা - ধুৱ গৈ বিপদত পৰিলে | একো ধৰিব নোৱাৰিলে সি | দুটাকৈ ডাঙৰ বাল্টিত পানী আছিলে | সেই পানীৰে ধুই সি আহিলে |

আৰু তাক ময়ূৰীয়ে জিৰাবলৈ এটা কোঠা দিলে | 

- আপুনি ইয়াতে শুৱ পাৰিব |

সি একো উত্তৰ দিব পৰা নাছিলে |

- দেউতা এতিয়া আলহীক আমনি নকৰিবা কাইলৈ ৰাতিপুৱাঁ কথা হবা |

তাই কথা খিনি কৈ ভাত বাঢ়িবলৈ গ'ল | মন,ময়ূৰী,দেউতাক আৰু মাক একেল'গে ভাত খাৱ বহিলে | 

মনে যেন খাৱলৈ বহিও খাৱ পৰা নাই |

- কি হ'ল ভাত খাওঁক | লাজ নকৰিব |

ময়ূৰীয়ে কৈছিলে |

- নাই নাই |

সি তৃপ্তিৰে এসাঁ‌জ খালে | আৰু ময়ূৰীয়ে দেখাই দিয়া কোঠাত সি শুৱলৈ আহিলে | 

- এয়া পানী,ৰাতি পিয়াঁহ লাগিলে খাৱ |

- হব বাৰু |

- শুৱক এতিয়া শুভৰাত্রি |

       তেতিয়া ৰাতি বাৰ বাজি গৈছিল | এখন কোমল বিচনা য'ত শুই মনে স্বৰ্গপুৰীৰ দৰে অনুভৱ কৰিছিল | সি ভাগৰুৱা দেহটোৰ চকু মুদি দিছিলে |

        - সৰু দা ভোক লাগিছে

তৰালিয়ে অংকিতক চিঞঁৰি আছিলে | 

- মই নোৱাৰো বনাব,মোক চাকৰ পাইছ নেকি ?

- সৰু দা

- অ তই ও মোক বহুত যন্ত্রণা দিলি | দাদাৰ অনুপস্থিতিত মই ক'তো ফুৰিব নোৱাৰো | যাব নোৱাৰো সকলো তোৰ কাৰনে , মোৰ কি ফুৰিৱ মন নাযায় ,অন্ধ হৈ জন্ম লৈছ | অপদাৰ্থ তহঁ‌ত | তহঁ‌ত জীয়াই থকাতকৈ মৰি যোৱাই ভাল | 

- সৰু দা

- চুপ শুই থাক,একো খাৱ নালাগে তই |

          নাই তৰালি য়ে আৰু সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে | তাই তাইৰ দোপাট্রা খন ডিঙিত মেৰিয়াই জোৰকৈ তানি ধৰিলে |

" নাথাকো জীয়াই তহঁ‌তৰ বোজা হৈ , সঁচা মই পৃথিৱীত থাকি কৰিম কি ! মোৰ জীৱনৰ একো মূল্য নাই ,মই মৰি যোৱাই ভাল | "

তাই ডিঙিৰ দোপাট্রা খন জোৰকৈ তানি ধৰিলে | 

ক্ৰমশঃ

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page