অফিচলৈ গৈ অ কামত মন বহুৱাব পৰা নাই হিল্লোলে । কেৱল মনৰ মাজত অশান্তি কৰি আছে কিয় জোনাক এনে হল ( Assamese love story )। সৰুৰে পৰা প্ৰভা আৰু তাৰ কথা মতে সকলো কৰি অহা লৰাটোৰ হঠাৎ এনে পৰিৱৰ্তন হিল্লোলৰ কল্পনাৰো অতীত । এই ক্ষেত্ৰত হিল্লোলে তাৰ বিয়াৰ ছোৱালী চাই ভুল কৰা বুলিও নাভাবে । গধূলি ঘৰলৈ উভতি আহিও হিল্লোলে মন মাৰি বহি আছে । প্ৰভাই যেতিয়া কি হৈছে আপোনাৰ বুলি সুধিলে গাটো ভাল নহয় বুলি কলে । প্ৰভাৰ বুজিব বাকী নাথাকিল এই ভাল নলগাৰ কাৰণ । তাৰ পিছত প্ৰভাই আনি দিয়া চাহ কাপ খাই হিল্লোলে ছোৱালী ঘৰৰ পৰা জোনাক আৰু প্ৰভাক কাইলৈ মাতি পঠিওৱা বুলি কলে যদিও প্ৰভাৰ সিমান উৎসাহ দেখা নগল । ৰাতি ভাত পানী খাই উঠাৰ পিছত প্ৰভাই তথাপিও জোনাকক কলে জোনাক যাবলৈ অমান্তি হল ।
পুৱা প্ৰভা সোনকালে শুৱাপাটি এৰিছে । কাৰণ আজি নিশাহতৰ ঘৰলৈ যাব । অন্য বেলেগ হলে প্ৰভা ঘৰখনৰ এনে এটা পৰিৱেশত নগলহেঁতেন কিন্তু ন আলহী এঘৰ হবলৈ গৈ আছে সেয়ে প্ৰভা যাবলৈ ৰাজি হল । জোনাকক আকৌ এবাৰ কলে কিন্তু সি যাবলৈ মান্তি নহল তাৰ পৰিৱৰ্তে মাকক বহুত বেয়াকৈ কলে । জোনাকৰ কথাবোৰ হিল্লোলে শুনি আছিল সেয়ে তাক বহুত বেয়াকৈ গালি পাৰিলে । হয়তো হিল্লোলে এনেকুৱা টান কথা জোনাকক এয়াই প্ৰথম কলে । পিছত প্ৰভা আৰু হিল্লোল গল নিশাহতৰ ঘৰলৈ । জোনাক ঘৰতে ৰল ( Assamese love story ) ।
জোনাকৰ কোঠা । কান্দোনত ভাঙি পৰিছে । সি জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে দেউতাকৰ পৰা এনে ব্যৱহাৰ শুনিছে । সৰুৰে পৰা তাক মৰমৰে ৰাখিছে, কেতিয়াও কোনো ক্ষেত্ৰতে অভাৱ অনুভৱ কৰিব দিয়া নাই । সেয়ে দেউতাকৰ কথাবোৰ সি মানি লব পৰা নাই । সি অনুভৱ কৰিলে কিমান কষ্ট পালে পিতৃ মাতৃয়ে সন্তানক ইমান টানকৈ কব পাৰে । সি সিদ্ধান্ত ললে এতিয়াৰে পৰা সি সকলো মাক দেউতাকৰ মতে কৰিব । হয়তো তাৰ জীৱনত নিশাক কেতিয়াও নাপায় আৰু জীৱনত কাকো নিশাৰ স্থানত বহুৱাবও নোৱাৰে মাথো সি সুখত থকাৰ অভিনয় কৰি যাব একমাত্ৰ মাক দেউতাকৰ সুখৰ বাবে ।
গধূলি প্ৰভা আৰু হিল্লোল উভতি আহিল । প্ৰভাৰো ছোৱালীৰ লগতে ঘৰখন পচন্দ হল । জোনাকে কথা দিলেই সিহঁতে আগবাঢ়িব পাৰে । ৰাতি প্ৰায় ১২ মান বাজিছে । হিল্লোলৰ টোপনি অহা নাই । জোনাকক গালি পৰাৰ পৰা সি শান্তি পোৱা নাই । সি জোনাকৰ কোঠালৈ সোমাই আহিল । টোপনিত লালকাল হৈ শুই আছে জোনাক যেন এটি অবুজ শিশু । হিল্লোল তাৰ ওচৰত বহিল কিছু সময় নীৰৱে চাই ৰল আৰু মূৰৰ চুলিত হাত বুলাই ওলাই আহিল । ক্ৰমশ নিশা গভীৰ হৈ আহিল ।
পুৱ আকাশত প্ৰভাতী সুৰুযে ভুমুকি মাৰিলে । জাননী দিলে এটা উজ্জ্বল দিনৰ । প্ৰতিটো দিনৰ দৰে আজিও প্ৰভা ৰান্ধনী শালত ব্যস্ত । হিল্লোল অফিচলৈ যাবলৈ সাজু হৈ আহি ডাইনিংত বহিল । কিছু সময় পিছত জোনাক আহি বহিল । সি আজি সাজি কাচি ওলাইছে । সেয়ে হিল্লোলে সুধিলে
-কৰবালৈ যাৱ হবলা?
-অফিচলৈ..!
মাকে দিয়া লুচিৰ প্লেটখন ওচৰলৈ লৈ সি কলে । প্ৰভা আৰু হিল্লোল দুয়ো দুয়োৰে মুখলৈ চালে । দুয়োৰে চকু মুখত আনন্দৰ ৰেশ । তাৰ পিছত খোৱা শেষ কৰি উঠি যাওঁতে সি কৈ গল তোমালোকে চোৱা ছোৱালী জনীকে মই বিয়া কৰাম। হিল্লোল আৰু প্ৰভা আনন্দত আত্মহাৰা হল
এনেধৰনৰ আৰু গল্প/উপন্যাস পঢ়ক এই লিংকত - www.গল্প/উপন্যাস.com
আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup
আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page
দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page
No comments:
Post a Comment